Op. 22 de agosto de 2012 verscheen in de zakenkrant De Tijd een opiniestuk van Piet Vanthemsche, voorzitter van de Boerenbond, sobre het probleem van de stijgende voedselprijzen. Broederlijk Delen kan gedeeltelijk deze analizar bijtreden, maar legt toch andere accenten voor de oplossing ervan. (Este es un artículo de opinión en holandés de Broederlijk Delen, la organización flamenca miembro de CIDSE)
Met veel aandacht en interesse lazen we het opiniestuk Van Piet Vanthemsche (De Tijd, 22 augustus 2012). Vanuit een Noord-Zuid invalshoek kunnen een groot deel van deze analizar bijtreden. De nood aan duurzame productiviteitsverhoging, inmoraliteit van voedselspeculatie en de pijnlijke gevolgen in het Zuiden van sterk fluctuerende voedselprijzen worden terecht naar voren gehaald als belangrijke pijnpunten. Het zijn de problemen waarvoor wij als ngo ook aandacht vragen.
Maar het opiniestuk wekt een beetje de indruk dat deze problemen nu 'plots' zijn opgedoken. Dat es natuurlijk niet zo. Deze problemen zijn het rechtstreekse gevolg van hoe het wereldvoedselsysteem de laatste50 jaar is geëvolueerd. Klimaatverandering vormt inderdaad een bedreiging voor landbouwopbrengsten. Veel meer in (sub) tropische gebieden dan hier trouwens. Mogen we erop wijzen dat de industriële landbouw een aardig steentje heeft bijgedragen (en nog bijdraagt) tot deze klimaatopwarming?
De grote rol van intensieve veeteelt in deze problemtiek is gekend. Ook los van de dreiging van klimaatverandering, botst het huidige productiesysteem tegen zijn ecologische grenzen aan. Waterschaarste es geen probleem van de toekomst, maar es vandaag al realiteit. Naast Schaarste está muy cerca de la puerta del agua. Degradatie van landbouwgrond es un problema inmenso. Ook biodiversiteit wordt sterk bedreigd puerta grootschalige landbouw, terwijllandbouw voor een groot deel juist gebaat se cumple voldoende biodiversiteit.
De voedselprijscrisis, die voor het eerst de kop op stak rond 2007, duwde miljoenen mensen richting armoede en honger. Maar mogen we eraan herinneren dat ook tijdens de decennia van dalende voedselprijzen en stijgende productiecijfers het aantal mensen met honger tussen de 800 y 900 miljoen schommelde?
De reden waarom deze massa mensen er niet in slaagt om uit hun armoede / honger spiraal te komen, is niet omdat ze geen toegang hebben tot de nieuwste maaidorser of revolutionaire zaden. Cruciaal es het derde puntuit het Franse G20-actieplan: e betere ondersteuning van de minst ontwikkelde landen y hen de mogelijkheid bieden om hun landbouwmarkten af the schermen. Sin embargo, Landbouwbeleid dat Europa nog altijd voert (bescherming in steun voor de sector) es net iets wat de landen in het Zuiden al decennialang ontzegd wordt. Hun landbouw zou zogezegd gebaat zijn met totale liberalisering en de ondersteuning van producenten zou daar niet nodig zijn.
Wat es dan een mogelijke oplossing? Kleinschalige landbouwers en hun organisaties ondersteunen maakt hen op termijn minder afhankelijk van internationale markten en van de schokken op deze markten. Door de landbouw duurzamer te maken, wordt die tegelijkertijd robuuster voor klimaatschokken en meer immuun voor de bokkensprongen van de olieprijs, acer het biedt aan kleinschalige producenten de mogelijkheid om hogere productiviteitswinsten te bereiken.
Hiervoor hoeft het agua tibia niet opnieuw uitgevonden te worden. Wie een kleine levert inpanning, vindt een bibliotheek aan publications over agro-ecologie.
Van de 525 miljoen landbouwbedrijven wereldwijd es 90% een kleinschalig bedrijf met minder dan 2 hectáreas de tierra. 75% van de mensen met honger woont op het platteland en is voor een groot deel actief als landbouwer. Het lijkt ons zinvoller om aan de toekomst van deze mensen te werken dan om alle heil te verwachten van productiecijfers in Australië of Argentinië.
Zoals Piet Vanthemsche zijn wij ervan overuigd dat landbouwmarkten economische, sociale, maar ook ecologische correcties nodig hebben. Las correcciones mueren en de eerste plaats de toekomst van miljoenen landbouwers voor ogen moeten houden, veeleer dan de winstmarge van een beleggingsfonds.
Jo Dalemans
Beleidsmedewerker duurzame rurale ontwikkeling
Broederlijk Delen