CIDSE's Policy and Advocacy Officer Denise Auclair over de snelle bekendheid van de Sustainable Development Goals (SDG's).
De SDG's hebben een kort maar al intens leven gehad. Afwezig in het oorspronkelijke mandaat voor de VN-conferentie over duurzame ontwikkeling 'Rio + 20', voorgesteld door Colombia in 2011, werden ze door sommigen gezien als een alternatief voor de controversiële discussies over groene economie, die door anderen voorspeld werden als een van de belangrijkste resultaten van Rio +20. Dus wat is er bereikt en wat niet? Een antwoord door middel van drie vragen.
Eén toekomstige set (duurzame) ontwikkelingsdoelen, of twee?
Rio + 20 leverde een duidelijk proces op voor duurzame ontwikkelingsdoelstellingen, maar "coherent met en geïntegreerd in de ontwikkelingsagenda van de Verenigde Naties na 2015", dwz het vervolg op de millenniumontwikkelingsdoelstellingen (MDG's). Gezien de onderling verbonden uitdagingen van armoedebestrijding, ecologische duurzaamheid en rechtvaardige verdeling van beperkte natuurlijke hulpbronnen - evenals de risico's van duplicatie -, moeten deze twee sporen samenkomen in één toekomstig kader.
Wie bepaalt de doelen en hoe?
Rio + 20 geeft een ad-hocwerkgroep het mandaat om doelen te definiëren die "alle drie de dimensies van duurzame ontwikkeling en hun onderlinge verbanden op een evenwichtige manier integreren" met de nadruk op prioritaire gebieden op basis van het uitkomstdocument, via een "inclusief en transparant intergouvernementeel proces" met initiële input van VN-experts. Door te leren van de tekortkomingen van de MDG's, zal het succes van de doelstellingen afhangen van de mate waarin vrouwen en mannen in armoede leven en worstelen met de achteruitgang van het milieu bij dit proces betrokken zijn.
Wie is verantwoordelijk voor het behalen van de doelen?
Rio + 20 stelt doelen in werking die "universeel toepasbaar zijn op alle landen, rekening houdend met de verschillende nationale realiteiten, capaciteiten en ontwikkelingsniveaus", terwijl staten worden verplicht "financiële middelen te mobiliseren ... om dit te bereiken". Dit legt de basis voor het aanpakken van niet-duurzame consumptie- en productiepatronen die zijn vastgesteld door geïndustrialiseerde landen. Het door Rio + 20 opgelegde proces naar een financieringsstrategie voor duurzame ontwikkeling moet structurele mechanismen brengen voor heroriëntatie, weg van schadelijke activiteiten, naar duurzame en rechtvaardige doeleinden. De wettelijke verantwoordingsplicht voor publieke en private actoren bij het bereiken of ondermijnen van de doelen moet worden verduidelijkt.