“Zwitserland richt een Ministry of Happiness op en lessen op school leren geluk. Het Zwitserse ontwikkelingsagentschap Fastenopfer compenseert intern zijn CO2-uitstoot en probeert deze te verlagen met 90% door 2050, zoals dringend geadviseerd door de Wereldklimaatraad, omdat de gevolgen van weggelopen klimaatverandering de armen hard treffen en uiteindelijk alle bedreigt. ”
“Resource gebruik zinkend - detox gaande: alle ballast die ons ervan weerhoudt geluk te bereiken is verwijderd. Winkelen wordt vervangen door delen, omdat we ervoor kiezen om het plezier van delen te vergroten in plaats van nieuwe dingen te kopen. ”
Wat heeft dit te maken met ontwikkelingsbeleid? Is er iets waar? Waar heb je het over? Nou, een paar van de koppen hierboven moeten nog uitkomen, maar dergelijke gedachten zijn nodig om vragen te beantwoorden over hoe we kunnen en willen leven in de toekomst.
De koppen komen van toen CIDSE's ledenorganisatie Fastenopfer alle medewerkers van al hun afdelingen de ruimte gaf om nieuwe strategieën te vinden. Het was een goede beslissing voor mij om van Brussel naar Zwitserland te reizen en deel te nemen aan hun dag van inventarisatie en nieuwe ideeën.
Lange reizen geven tijd om na te denken
Nu de hogesnelheidstrein de grens terug naar Duitsland oversteekt, begint een andere dag met mij als gast van het Duitse ontwikkelingsbureau Misereor. Ook daar zijn ze op zoek naar nieuwe richting, nieuwe ideeën. We zijn het verschuldigd aan onze partners, de uitgeslotenen, de armen, ook aan degenen die doneren, geven en vrijwilligerswerk zijn we verplicht om altijd te zoeken naar manieren om alle mensen een kans te geven op een leven in waardigheid, gerechtigheid, geluk en welzijn. Kort gezegd gaat het erom de effecten van ons werk te vergroten.
Een paradigmaverschuiving
Als katholieke ontwikkelingsinstanties willen we bijdragen aan een paradigmaverschuiving die het huidige model van een groei- en consumptiegerichte welvaart vervangt die een continue levering van fossiele brandstoffen en CO2-emissies nodig heeft. We willen ook een nieuw soort ontwikkelingsbeleid om af te stappen van paternalistische hulp in de richting van partnerschap en samenwerking op ooghoogte. Omdat we ons realiseren dat het welvaartsmodel in de geïndustrialiseerde landen niet duurzaam is, willen we ons openstellen voor nieuwe ideeën en leren van het Zuiden in plaats van een richting voor hun ontwikkeling te dicteren, die hoe dan ook eerder een toename van rechten, gerechtigheid en duurzaamheid.
Met zo'n visie, wie zou er niet gelukkig zijn?
Geluk als eis
Om dit te bereiken werken we aan concepten van transformationeel bepleiten. We willen doen wat tot verandering leidt en vermijden wat modellen ondersteunt waarin wij mensen klimaatverandering veroorzaken, speculeren met land en voeding, financiële crises veroorzaken, ongelijkheden vergroten en die wereldwijd leiden tot sociale conflicten. Deze verandering in perspectief zal zowel onze strategieën als onze eisen veranderen. Onze vraag niet hebben om een "Ministry of Happiness" te zijn, maar waarom zou het niet zijn? Geluk kan worden gezien als een vorm van voorspoed die aan de meest dringende behoeften voldoet en anderen niets kost. Het is een vorm van voorspoed die planetaire grenzen accepteert en ons de vrijheid geeft om binnen die grenzen te leven. We willen anderen niet vertellen hoe te leven, maar er zijn en moeten grenzen zijn aan overmaat die het voortbestaan en welzijn van anderen garanderen.
Ik zal deze blogruimte in de toekomst ook gebruiken om te schetsen hoe we bij CIDSE deze uitdagingen aanpakken, proberen te schrijven tijdens mijn reizen en het gebruiken als een ruimte voor reflecties. Bedankt voor het lezen en kom snel nog eens terug!
Bernd Nilles