Toen ik in december in een taxi zat die vastzat in de files van Lima, naar buiten keek en een glimp opving van deze bloeiende stad in de Peruaanse woestijn, vroeg ik me af: "hebben we de juiste strategie gekozen?"
Gedurende vele jaren hebben we kennis en relaties opgebouwd om de klimaatbesprekingen te beïnvloeden. De jaarlijkse COP's - Conferenties van de partijen bij het VN-Klimaatverdrag - zijn een van onze beleidsprioriteiten. Een speciaal lobbyteam bestaande uit klimaatdeskundigen voert elk jaar een strategie om regeringen onder druk te zetten voor ambitieuze resultaten.
We weten allemaal dat klimaatverandering gevaarlijk is: arme en kwetsbare mensen zullen er het meest onder lijden, en velen van hen doen dat al. We realiseren ons allemaal elke dag dat klimaatverandering ‘alles verandert’, zoals Naomi Klein het in haar recente boek omschrijft. De gevolgen zijn voelbaar in alle uithoeken van de planeet - in mijn thuisregio in Duitsland, bijvoorbeeld, bevriezen de meren waar ik als tiener schaatste niet meer. En hier in België, waar ik nu woon, was 2014 het warmste jaar sinds het begin van de temperatuurmeting. Het aantal dagen met sneeuw is gedaald van 44 naar 10 recentelijk uitgelichte kranten.
Klimaatverandering verandert alles… en wij mensen zijn er verantwoordelijk voor, en we kunnen het stoppen. Maar dat doen we niet! De CO2-uitstoot stijgt met de dag. We blijven olie en steenkool exploiteren - en we maken er nog steeds een bedrijf van. We exploiteren mensen en de planeet. Een minderheid van de mensheid profiteert nog steeds van deze manier van leven, en zoals paus Franciscus benadrukte, zijn we onverschillig voor wat er gebeurt met degenen die er geen baat bij hebben, en 'winsten gaan ten koste van mensen' in de meeste van onze politieke beslissingen.
Terwijl ik in die taxi in Lima zat, begreep ik heel goed dat we de juiste strategie hadden gekozen, ondanks alle tijd die elke dag wordt verspild aan het pendelen van het 'binnenwerk' bij de COP20-onderhandelingen en het 'buitenwerk', in het parallel lopende Lima. mensen bereiken het centrum. We besloten dat twee weken in een conferentiecentrum zitten en proberen beleidsmakers en onderhandelaars ervan te overtuigen verstandige beslissingen te nemen, niet genoeg zal zijn en niet alleen zal leiden tot de resultaten die we willen. Daarom hebben we gewerkt in de COP en tegelijkertijd in de zogenaamde People's Summit: een alternatieve top waar iedereen die alternatieven aan tafel wil brengen, van elkaar wil leren, protesteert en een beweging van verandering wil creëren samenkomen. Deze mensen geloven nog steeds dat ze een verschil kunnen maken en dat ze met de waarden en principes in hun hart dingen in een andere richting kunnen bewegen.
Bij gelegenheden zoals de Volkstop hebben we veel van de zuidelijke bondgenoten ontmoet waarmee we samenwerken en die we al vele jaren steunen. In plaats van ze de hele tijd uit te nodigen om allerlei "belangrijke" bijeenkomsten in het noorden bij te wonen, is het soms onze beurt om te reizen om ze te zien. Dit is niet alleen een kwestie van solidariteit; de wereld is veranderd en heeft een grote machtsverschuiving meegemaakt van sommige landen in het noorden naar sommige landen in het zuiden. Beslissingen die in sommige Afrikaanse, Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen zijn genomen, hebben tegenwoordig evenveel impact op mondiaal niveau als beslissingen van Europeanen en Noord-Amerikanen.
Wat betekent dit voor het nog jonge jaar 2015? Laten we doorgaan en proberen stap voor stap veranderingsbewegingen op te bouwen. Om dit te doen, zullen we deelnemen aan belangrijke evenementen zoals het World Social Forum, en investeren in het opbouwen van een beweging van mensen die ernaar streven om anders te leven, klaar voor zowel veranderende levensstijlen als het onder druk zetten van regeringen. We zullen ook veel bondgenoten in het maatschappelijk middenveld, mensen van alle religies, naar Parijs brengen voor de grote klimaattop COP 21 om regeringen te vertellen: "we zijn er klaar voor" en om te vragen: "ben jij er ook klaar voor?".
Tijdens de UN Summit on Future Sustainable Development Goals (SDG's) van september, een ander belangrijk evenement gepland voor 2015, zullen wereldleiders de kans krijgen om te laten zien of ze klaar zijn om duurzame manieren van productie en consumptie te promoten met als doel onze planetaire grenzen te respecteren en toe te staan alle mensen om in waardigheid te leven.
Een ander belangrijk moment zullen de onderhandelingen zijn tijdens de VN-conferentie Addis Financing for Development in juli, wanneer regeringen zullen beslissen hoe en of zij de overgang naar koolstofarme economieën en belangrijke strategieën om een einde te maken aan extreme armoede zullen financieren.
2015 is een cruciaal jaar voor deze transitie. Wat me echter zorgen baart, is dat we alle antwoorden en alternatieven al kennen, maar het bedrijfsleven, de politiek en nog steeds te veel mensen ondersteunen en promoten de valse oplossingen nog steeds. We maken onvoldoende gebruik van onze kennis in ons dagelijks leven en bij het nemen van beslissingen. De politiek werkt alleen op korte electorale termijn en vindt het moeilijk om na deze tijdsverloop te denken. Daarom is het belangrijk om in 2015 deel te blijven nemen aan belangrijke politieke ruimtes en besluitvormers onder druk te zetten, maar het is niet genoeg. Het is ook belangrijk om hard te werken om de kracht en oplossingen van mensen weer op tafel te krijgen, om de initiatieven van mensen te volgen en om veranderingen op te bouwen die een overgang ondersteunen naar een manier van leven die het menselijk welzijn mogelijk maakt met respect voor de schepping.
Bernd Nilles.
Bekijk meer foto's uit Lima hier
Lees hier de verklaring van de katholieke bisschoppen in Lima op weg naar Parijs
Ontdek hier over CIDSE'a-activiteiten op de COP20-klimaatconferentie in Lima, Peru