Kerkleiders roepen de EU op een einde te maken aan conflictmineralen in consumentenproducten.
Dit opinieartikel van Mgr Fridolin Ambongo, bisschop van Bokungu- Ikela, Democratische Republiek Congo en monseigneur André-Joseph Léonard, aartsbisschop van Brussel-Mechelen, België, werd oorspronkelijk gepubliceerd op Euractiv.com op 20 / 02 / 2015
Aangezien Europese burgers verschillende schandalen in de financiële sfeer zien, bijvoorbeeld luxleaks en recent swissleaks, wordt de moraliteit van ons economisch systeem elke dag meer en meer in twijfel getrokken. Een vergelijkbaar soort ongemak wordt uitgelokt door recent onderzoek naar zakelijke relaties tussen Europa en Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Deze hebben een medeplichtigheid aangetoond van Europese bedrijven en burgers met groepen en strijdkrachten die geweld en misbruik in veel regio's van de wereld bestendigen bij het produceren of kopen van nieuwe laptops of mobiele telefoons. In veel zuidelijke landen financieren de winning, verwerking en handel van veel natuurlijke hulpbronnen in consumentenproducten die in Europa worden verkocht, gewapende groepen die ernstige mensenrechtenschendingen begaan. Om deze even schandalige kwestie aan te pakken, heeft de Europese Commissie in maart 2014 een verordening voorgesteld met het juiste doel: een einde maken aan het gebruik van mijnopbrengsten om een gewapend conflict te financieren. Wij behoren tot de meer dan 100 katholieke leiders van over de hele wereld die samen zijn gekomen in een ongekende oproep voor bindende en consistente EU-regels.
De EU heeft in 2013 al haar bereidheid getoond om krachtig op te treden op het gebied van betalingstransparantie in de winningsindustrieën. Nu zal de Internationale Handelscommissie van het Europees Parlement volgende week een belangrijk debat houden over de "conflictmineralen" -verordening. Parlementariërs hebben een cruciale kans om op dit succes voort te bouwen door het zwakke voorstel van de Commissie te versterken.
In de Democratische Republiek Congo (DRC) en het gebied van de Grote Meren zijn onlangs bindende regels ingevoerd om de oorsprong van grondstoffen te certificeren. In de DRC hebben bisschoppen uit de eerste hand gezien hoe de 2010 Amerikaanse wetgeving Dodd Frank Act, sectie 1502, veranderingen in het veld door bedrijfsactoren van alle nationaliteiten heeft aangespoord in de richting van verantwoorde delfstoffenwinning. De Europese Unie heeft ook een gedeelde verantwoordelijkheid om op te treden om de wereldwijde due diligence-normen te verhogen, niet om deze te verlagen.
Er worden steeds meer vragen gesteld over de doeltreffendheid van een vrijwillige regeling bij het verwezenlijken van de doelstelling om het verband tussen conflicten en natuurlijke hulpbronnen te doorbreken. Zouden de Europese burgers het in het geval van de financiële schandalen voldoende achten als het antwoord van de EU was om multinationals te vragen vrijwillig aangifte te doen van de belastingafspraken die zij met verschillende Europese regeringen hebben gemaakt? Met betrekking tot conflictmineralen lijkt de situatie dezelfde: als ze niet verplicht zijn, treden multinationals niet op. Uit een recent onderzoek in opdracht van de Europese Commissie blijkt dat slechts 4% van de 330 onderzochte bedrijven vrijwillig rapporteerde over hun due diligence-praktijken. Zelfs een eventuele herziening om te overwegen over te stappen op een verplichte regeling, geeft onvoldoende de urgentie weer van het helpen van gemeenschappen die vandaag lijden onder vreselijk geweld, die de kerk probeert te beschermen.
Bedrijven in de hele supply chain hebben een gedeelde verantwoordelijkheid, van extractieve bedrijven tot importeurs, leveranciers en eindgebruikers die producten verhandelen die natuurlijke hulpbronnen bevatten. Door eindgebruikersbedrijven onder het toepassingsgebied van de verordening te laten vallen, zouden Europese burgers een positieve invloed kunnen uitoefenen en zich ook kunnen uitbreiden tot Aziatische leveranciers.
Als kerkleiders vestigen we ook de aandacht op de noodzaak om consistent te zijn in de natuurlijke hulpbronnen die worden gedekt. Voor onze zussen en broeders in lokale gemeenschappen die te maken hebben met mensenrechtenschendingen en geweld, maakt het niet uit of bedrijven naar tin of goud winnen, wat onder het huidige voorstel zou vallen, of koper en diamanten in landen als Myanmar of Zimbabwe, die zou niet. De handtekeningen van bisschoppen uit 35-landen zijn een sterke roep om een verantwoorde inkoopregelgeving die geldt voor alle natuurlijke hulpbronnen en landen.
We herinneren ons de woorden van paus Franciscus in het Europees Parlement afgelopen november: "Tegenwoordig staat de bevordering van de mensenrechten centraal in de verbintenis van de Europese Unie om de waardigheid van de persoon te bevorderen, zowel binnen de Unie als in haar betrekkingen met andere landen. " … "[D] e tijd is gekomen om samen te werken aan het bouwen van een Europa dat niet draait om de economie, maar om de heiligheid van de menselijke persoon, om onvervreemdbare waarden."
Mensen aan beide uiteinden van de huidige wereldwijde toeleveringsketens die zich bij ons aansluiten, hebben zekerheid nodig over de moraliteit van onze handelssystemen. Het Europees Parlement, dat het geweten van het Europese volk weerspiegelt, moet deze uitdaging aangaan.