Gendergelijkheid is nog lang niet bereikt - CIDSE

Gendergelijkheid wordt nog lang niet bereikt

Ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag is het belangrijk om even stil te staan ​​bij de kritische noodzaak om de kwestie van gendergelijkheid prioriteit te geven op alle gebieden, op politiek, sociaal en economisch gebied.

Tijdens een bezoek aan de Indiase staat Tamil Nadu in juni 2014 was ik persoonlijk getuige van hoe extreme ongelijkheid nog steeds heerst. Vrouwen worden gedomineerd door mannen en door hen geobjectiveerd. Gendergerelateerd geweld is wijdverbreid. Groepsverkrachtingen en moord op jonge meisjes komen vaak voor. Een priester die ik daar ontmoette, vertelde me dat er in de afgelopen 10 jaar 20 miljoen meisjes zijn vermoord! Voor veel Indiase gezinnen worden meisjes als een last of een aansprakelijkheid beschouwd vanwege de druk om een ​​bruidsschat te geven. Het probleem van genderongelijkheid wordt in India bovendien verergerd door het kastenstelsel. Onder de Dalits, de "onaanraakbaren", merkte ik dat vrouwen werk deden zoals het inzamelen van afval dat door mannen als schandelijk werd beschouwd.

In Guatemala was ik aangenaam verrast om te zien hoe vrouwen met een bescheiden achtergrond in het openbaar spraken en hoe sommigen van hen verantwoordelijkheden droegen. Dit is een uitzondering omdat in het burgerlijke en politieke leven in het algemeen de rechten van vrouwen niet worden gerespecteerd. Vrouwen worden eerder gepest. In Guatemala lijkt het fundamentele probleem de kern van het gezinsleven te vormen. In het huwelijk krijgt de vrouw nog steeds een ondergeschikte status. Mannelijk chauvinisme is een wijdverbreid fenomeen in heel Midden- en Zuid-Amerika. Tegelijkertijd was ik ook geschokt toen ik hoorde over het hoge percentage vroege zwangerschappen bij meisjes vanaf 11 jaar. Ik geloof dat een tweeledige aanpak nodig zou zijn: betere erkenning en waardering van vrouwen en seksuele en emotionele opvoeding van jongeren en volwassenen .

Ik heb uit de eerste hand gezien in zowel India als Guatemala dat de bijdrage van vrouwen aan de samenleving niet wordt erkend en gewaardeerd zoals het zou moeten zijn. Denken in termen van 'gender' zou ons kunnen helpen clichés en traditionele praktijken uit te dagen en ons voor te stellen een nieuwe reeks relaties tussen mannen en vrouwen tot stand te brengen, in plaats van te blijven zien dat vrouwen en mannen dezelfde traditionele rollen spelen.

De rol van vrouwen in onze westerse samenleving roept ook vragen op. Zo dragen vrouwen nog steeds een onevenredige last van huishoudelijk werk en blijven zij te kampen met ongelijkheid in hun rol in de beroepssfeer. Vrouwen krijgen nog steeds niet dezelfde kansen en opties die mannen hebben bij werk buiten het gezin. Ook mannen moeten thuis kunnen blijven! De status van moeders en vaders wordt vaak bepaald door de manier waarop de traditionele economie werkt. We zouden niet in deze patronen moeten blijven steken! Op 7 januari 2015 zei de paus tot de gelovigen:de moeder wordt zelden beluisterd of geholpen in het dagelijks leven, zelden beschouwd als centraal in de samenleving in haar rol. In plaats daarvan wordt vaak misbruik gemaakt van de bereidheid van moeders om offers te brengen voor hun kinderen om te 'besparen' op sociale uitgaven'.

In de twee landen die ik bezocht, kon ik zien dat vrouwen nog lang niet met waardigheid en gelijkwaardigheid worden gerespecteerd in de publieke sfeer. Bovendien wordt de situatie van vrouwen te vaak beïnvloed door huiselijk geweld, een fenomeen dat intenser wordt in situaties van armoede. In haar werk streeft CIDSE ernaar dat de waardigheid van zowel vrouwen als mannen evenveel nadruk krijgt en naar meer rechtvaardigheid in de rollen die zij aannemen, en dit is een welkom initiatief. Ik deel de benadering van CIDSE die de bevordering van vrouwenrechten en gendergelijkheid ziet als een eerste vereiste voor armoedebestrijding, menselijke ontwikkeling, menselijk welzijn, gerechtigheid en waardigheid.

Mgr Aloys Jousten
Emeritus bisschop van Luik

 

Deel deze inhoud op sociale media