"De overeenkomst met Addis Abeba moet de aanhoudende onevenwichtigheden van het mondiale belastinggovernancesysteem aanpakken om een einde te maken aan de omvangrijke belastingontduiking die landen elk jaar miljarden dollars aan overheidsinkomsten berooft ... Het moet ook de lukrake regulering van financiële actoren aanpakken en de markten die hebben geleid tot meer ongelijkheid over de hele wereld "
Financiering is een cruciaal element binnen een pakket ondersteunende maatregelen, waaronder beleidscoherentie voor ontwikkeling, verantwoordingsplicht en participatieve kaders ter ondersteuning van de uitvoering van het post-2015-kader en duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG's). De uitkomst van de derde conferentie over de financiering van ontwikkeling in Addis Abeba zal een cruciale rol spelen bij het bepalen van de effectiviteit van de gemaakte afspraken om de uitvoering te financieren. Het is de moeite waard voor de EU om constructief te werken aan een multilaterale overeenkomst tijdens de Addis Abeba-conferentie die voortbouwt op de 2002 Monterrey Consensus over ontwikkelingsfinanciering en de 2008 Verklaring van Doha over ontwikkelingsfinanciering.
Het Addis Abeba-akkoord moet de voortdurende onevenwichtigheden van het wereldwijde belastinggovernance-systeem aanpakken om een einde te maken aan de uitgebreide belastingontduiking die landen jaarlijks miljarden dollars aan overheidsinkomsten ontzegt, waardoor de inspanningen van staten om hun internationale verplichtingen na te komen, worden ondermijnd. Het moet ook de lukrake regulering van financiële actoren en minimale controle van financiële markten aanpakken die heeft geleid tot verhoogde ongelijkheid over de hele wereld. Het moet concrete toezeggingen bevatten om de wereldwijde institutionele en regelgevende kaders op te zetten om acties op nationaal niveau en over de grenzen heen te ondersteunen om economische stabiliteit te bereiken, terwijl de inkomensongelijkheid wordt verminderd. Het moet de verantwoordelijkheid van de financiële sector voor het nemen van risico's aanpakken om de overdracht van risico naar de openbare rekening te voorkomen zoals tijdens de financiële crisis. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de verantwoordingsplicht van particuliere investeerders die overheidsfinanciën gebruiken. Er moet duidelijk worden uiteengezet hoe de effecten van portfolio-investeringen en directe buitenlandse investeringen (FDI) zullen worden gemonitord en overeenstemming moeten bereiken over de implementatie van sociale, economische, culturele en ecologische waarborgen om hun positieve impact te maximaliseren en de risico's verbonden aan dergelijke financiële stromen te verminderen. Evenzo moeten de tekortkomingen van het huidige ad-hocregime voor de overheidsschuld voor eens en voor altijd worden gecorrigeerd. De overeenkomst moet ook actie- maatregelen bevatten om te voorkomen dat landen worden beperkt in hun vermogen om aan hun verplichtingen op het gebied van de mensenrechten te voldoen en brede multilaterale steun te krijgen voor regels inzake verantwoord lenen en lenen.
Het bereiken van een consensus over deze kwesties in Addis Abeba is een voorwaarde voor de SDG-financieringsovereenkomst die onderdeel moet zijn van het post-2015-kader dat op de VN-top in New York in september moet worden aangekondigd. De SDG-financieringsovereenkomst moet gebaseerd zijn op het principe van gemeenschappelijke maar gedifferentieerde verantwoordelijkheid en lastenverdeling. De heersende paternalistische en charitatieve benadering van ontwikkelingsfinanciering moet worden vervangen door het idee van eerlijke lastenverdeling. Een dergelijk model zou in overeenstemming zijn met de verplichtingen van de staat binnen het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten om "stappen te ondernemen, individueel en via internationale bijstand en samenwerking, met name economische en technische, tot het maximum van [hun] beschikbare middelen".
Ontwikkelingsfinanciering is een kwestie van solidariteit. Veel landen zullen niet in staat zijn om aan de verplichtingen en verplichtingen onder het nieuwe kader te voldoen zonder voorspelbare externe financiering die voldoet aan de hoogste normen voor effectieve ontwikkeling. Internationale solidariteit moet daarom als een verplichting worden beschouwd en vereist dat verbintenissen om ODA-doelstellingen te halen, juridisch bindend worden gemaakt. Naast het bereiken van toegewijde ODA-niveaus, moet de kwaliteit van de hulp - zowel openbare als particuliere - worden verbeterd, voortbouwend op bestaande verbintenissen om de impact van ontwikkelingshulp te vergroten.
Bepaalde basisprincipes moeten ook in de overeenkomst worden vastgelegd om de maximale effectiviteit van de financieringsregelingen voor de realisatie van de doelen te waarborgen:
- Financiële activa en stromen moeten zichtbaar en transparant zijn.
- Het effect van verschillende soorten financiële stromen op duurzame ontwikkeling moet vooraf worden beoordeeld en achteraf goed worden gemonitord.
- Bij bankentoezichtovereenkomsten moet rekening worden gehouden met de ecologische en sociale risico's van financiële activiteiten, waarbij de opname van sociale en milieuclausules in toekomstige bankregelgeving wordt geïntegreerd.
- Internationale mensenrechten- en milieuregels en -normen moeten worden opgenomen in investerings- en kredietcriteria. Dit moet niet alleen gelden voor openbare financiële instellingen, maar ook voor particuliere actoren op financiële markten.
- De beginselen en de praktijk van goed bestuur moeten van toepassing zijn op het financiële beleid. Publieke en private actoren in de financiële sector moeten verantwoordelijk worden gehouden voor hun acties.
Een wereldwijde consensus om de financiering te oriënteren ter ondersteuning van duurzame ontwikkeling in Addis Abeba, aangevuld met een ambitieuze overeenkomst over de financiering van de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling, is essentieel. Dit zal belangrijk zijn om te bepalen of het post-2015-kader en de nieuwe wereldwijde klimaatovereenkomst echt transformerend zijn. Het meest kritisch, het zal grote gevolgen hebben voor het leven van mensen die systematisch hun fundamentele mensenrechten worden ontzegd, in armoede hebben geleefd en structureel zijn uitgesloten van kringen van invloed en besluitvorming.
Artikel oorspronkelijk geplaatst door Friends of Europe Op deze link.
Contact:
Jean Saldanha
Senior beleidsadviseur
saldanha (at) cidse.org