CIDSE is betrokken geweest in de rol van samenwerkende partner bij het evenement "Internationale verantwoordelijkheid in de wereldwijde kledingindustrie: welke rol voor de EU?"
De conferentie werd georganiseerd door sef: (Development and Peace Foundation) met het Duitse federale ministerie voor economische samenwerking en ontwikkeling (BMZ), de permanente vertegenwoordiging van de Bondsrepubliek Duitsland bij de EU en de vertegenwoordiging van de deelstaat Noordrijn-Westfalen bij de Europese Unie.
Denise Auclair, Senior Policy Advisor van CIDSE, maakte deel uit van het sprekerspanel samen met Elin Åström Global Sustainability Business Expert (H&M), Tapan Kanti Ghosh (Ambassade van Bangladesh bij de Europese Unie), Arne Lietz (MEP).
Input voor de discussie werd geleverd door dr. Bernhard Felmberg (Duitse federale ministerie voor economische samenwerking en ontwikkeling) en Klaus Rudischhauser (DG Ontwikkeling en samenwerking, EuropeAid, Brussel).
Denise Auclair en Tapan Kanti Ghosh tijdens de conferentie. Foto door sef:
Achtergrondinformatie:
De meeste producten die hier in Europa te koop zijn, vormen het eindpunt van een lange wereldwijde toeleveringsketen. Tegenwoordig houden de hoofdkantoren van veel transnationale ondernemingen zich alleen bezig met ontwerp, beheer en distributie; de productie is uitbesteed aan lagelonenlanden. Als gevolg hiervan kunnen winkelketens bijvoorbeeld hun producten goedkoper dan ooit tevoren in Europa verkopen. Het grootste deel van hun voorraad is afkomstig van leveranciers aan de andere kant van de wereld - uit China, Bangladesh of Vietnam. Catastrofale ongevallen langs deze geglobaliseerde toeleveringsketens zijn echter geenszins ongewoon, als gevolg van een gebrek aan naleving, in landen van het Zuiden, van internationale milieu- en sociale normen zoals de UN Guiding Principles on Business and Human Rights, de OESO-richtlijnen voor multinationale ondernemingen en de fundamentele arbeidsnormen van de IAO, en vanwege het gebrek aan nationale wetgeving op dit gebied.
Ngo's vestigen al jaren de aandacht op deze stand van zaken, maar hun stem is vaak ongehoord gebleven. Pas toen het Rana Plaza-gebouw in Bangladesh instortte, waarbij meer dan 1000-mensen omkwamen en 2000 gewond raakte en een protest veroorzaakte in Europa, kregen de inspanningen om verantwoord supply chain-management te introduceren een nieuwe impuls.
In Duitsland heeft dit geleid tot de oprichting van een nieuw textielpartnerschap tussen de Duitse overheid, de textiel- en kledingindustrie, detailhandelaren, vakbonden en het maatschappelijk middenveld. Door middel van een collectieve en coöperatieve aanpak streeft het partnerschap ernaar sociale, ecologische en economische verbeteringen in de hele toeleveringsketen van textiel en kleding tot stand te brengen. Dit soort allianties zullen waarschijnlijk verandering bewerkstelligen wanneer ze bredere transnationale steun hebben, dus het is zeer verheugend dat deze kwestie ook op EU-niveau wordt aangepakt; de Europese Commissie is van plan om vóór het einde van 2015 een nieuw initiatief te lanceren.
Met hun Policy Briefing, de Development and Peace Foundation (sef :) en haar samenwerkende partners, het Duitse Federale Ministerie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (BMZ), CIDSE, de Permanente Vertegenwoordiging van de Bondsrepubliek Duitsland bij de EU en de Vertegenwoordiging van de deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen bij de Europese Unie, analyseerde en bekritiseerde dit proces, niet in het minst in de context van het Europees Jaar voor ontwikkeling 2015.
Belangrijke vragen waren:
• Hoe ambitieus zijn deze initiatieven met betrekking tot hun specifieke doelstellingen en tijdschema's?
• In hoeverre moet internationale verantwoordelijkheid vrijwillig zijn?
• Hoe kunnen nationale initiatieven zoals het Duitse textielpartnerschap aansluiten bij Europese en internationale initiatieven en instellingen om normen te harmoniseren en zo te voorkomen
concurrentievervalsing?
• Hoe kunnen bedrijven die aan dit soort initiatieven willen deelnemen, worden bijgestaan bij audits en
monitoring van hun supply chains?
• Welke lessen moeten worden getrokken uit niet-naleving? Waarom is er bijvoorbeeld meer nodig geweest?
dan twee jaar om het gestelde doel van USD 30 miljoen voor het Rana Plaza Donors Trust Fund te bereiken
compensatie bieden voor slachtoffers en hun families? Hoe kan steun worden gemobiliseerd
in de toekomst sneller?
• Hoe kunnen en moeten de verantwoordelijke personen op lokaal niveau (beleidsmakers, bouw
bedrijven, fabriekseigenaren en beveiligingspersoneel, enz.) ter verantwoording worden geroepen?
Zie het programma van het evenement in bijlage en de laatste rapport.