Over de hele wereld vechten multinationals die met natuurlijke hulpbronnen omgaan, een wereldwijde strijd om edelstenen, olie, gas, mineralen en zelfs planten te benaderen, te controleren en te winnen.
Adviesartikel oorspronkelijk gepubliceerd op Euractiv door kardinaal Oscar Rodríguez Maradiaga, aartsbisschop van Tegucigalpa, Honduras en de coördinator van de raad van kardinaal adviseurs van paus Franciscus.
En zoals in elke strijd, betalen burgers de sterkste prijs, waarbij elke dag slachtoffers vallen. Mijn continent, Latijns-Amerika, heeft onlangs een golf van shock en ongeloof ervaren na de moord op de Hondurese activist Berta Cáceres. De baanbrekende solidariteitsbeweging die volgde, werd blootgesteld aan de wereld dat de honger naar natuurlijke hulpbronnen zo sterk is dat mensenlevens kunnen worden opgeofferd in de naam van "ontwikkeling". En terwijl de zaak van Berta Cáceres internationale media bereikte, blijven talloze andere gevallen van dagelijkse mensenrechtenschendingen onbekend. Hoewel de wereldwijd bekende bedrijven die dagelijkse consumentenproducten leveren, misschien niet direct de wapens dragen die verantwoordelijk zijn voor de dood van veel burgers, hebben ze een sterke verantwoordelijkheid door hun zakelijke praktijken. In de mijnbouwsector wordt deze samenspanning tussen de winning van natuurlijke hulpbronnen en verhoogde conflicten uitgedrukt in de woorden "conflictmineralen".
In landen als Colombia, de Democratische Republiek Congo of Myanmar zijn lokale kerken getuige van het feit dat bevolkingsgroepen die in de buurt van mijngebieden wonen intens lijden onder de aanwezigheid van gewapende groepen die dagelijks de meest elementaire mensenrechten schenden. Ze profiteren van kinderarbeid, illegaal belastende werknemers en misbruiken vaak de vrouwen in de buurt van mijngebieden. De gewapende groepen profiteren van de hulpbronnen in de bodem, waarvan de winning hen geld verschaft om hun dodelijke activiteiten voort te zetten. Diezelfde mineralen worden vervolgens gebruikt voor de productie van mobiele telefoons, laptops of straalmotoren. Het is van essentieel belang om de financieringsbron van gewapende groepen te verminderen om verdere schendingen van de mensenrechten te voorkomen en conflicten te voorkomen.
In mei 2015 kwamen bijna 150-bisschoppen van over de hele wereld samen om een ambitieuze EU-verordening inzake conflictmineralen op te roepen in een verklaring gecoördineerd door CIDSE, de internationale familie van katholieke organisaties voor sociale rechtvaardigheid. Nu de Europese Commissie een ontwerpvoorstel heeft ingediend voor een vrijwillige maatregel met een beperkte reikwijdte, heeft het Europees Parlement vervolgens krachtig leiderschap getoond door voor een bindende verordening te stemmen die van toepassing zou zijn op alle bedrijven die zich bezighouden met de betrokken mineralen, inclusief bedrijven die afgewerkte producten importeren. op de EU-markt.
Deze week markeert nu het laatste deel van de politieke onderhandelingen over de conflictmineralenregeling tussen de Europese Commissie, de 28 EU-lidstaten die de EU-Raad en het Europees Parlement vormen. Nu sommige Europese lidstaten druk uitoefenen om de regelgeving van het Parlement af te zwakken door terug te keren naar een gedeeltelijk en grotendeels vrijwillig systeem, moeten degenen onder ons die werken met gemeenschappen die aan geweld lijden, vragen: waarom beweert de Europese Unie enerzijds een leider te zijn voor wereldwijde mensenrechten, terwijl u daarentegen probeert een krachtig voorstel te verzwakken dat kwetsbare mannen, vrouwen en kinderen beter zou beschermen?
De verklaring van de bisschoppen over conflictmineralen benadrukt dat “beelden en verhalen van gruwelen die kwetsbare kinderen, vrouwen en mannen in conflicten over de hele wereld toebrengen ons dagelijks treffen, burgers verwachten garanties dat ze niet medeplichtig zijn. De onverschilligheid van enkelen, die wegkijken van hun verantwoordelijkheid voor de pijn van andere mensen, bedreigt onze gedeelde menselijke waardigheid. Om dit te stoppen, zijn er dringend nieuwe regels nodig om ervoor te zorgen dat de milddadigheid van Gods schepping niet zonder twijfel consumptie dient, terwijl hij de vernietiging van het leven onderschrijft. De hulpbronnen van de aarde moeten verstandig worden beheerd door goede stewards, met garanties voor mensen aan beide uiteinden van de huidige wereldwijde toeleveringsketens die zich bij ons aansluiten met betrekking tot de moraliteit van ons handelssysteem. "
Vandaag betuig ik mijn steun voor deze oproep. In Latijns-Amerika, waar ik vandaan kom, en op veel andere plaatsen over de hele wereld, staan mensen steeds vaker op voor bepaalde particuliere belangen die politieke keuzes beïnvloeden. In Europa is er veel recente verontwaardiging over autobedrijven die valse normen hanteren, terwijl de belangen van de landbouwindustrie erop gericht zijn pesticiden op de markt te houden, wat de gezondheid van de burgers op grote schaal schaadt. Laat me ook in herinnering brengen dat paus Franciscus een jaar geleden zijn encycliek Laudato Si 'publiceerde, gericht aan alle mensen over de hele wereld, en ons opriep voor een ecologische bekering en erop wees dat “er te veel speciale belangen zijn en dat economische belangen gemakkelijk de gemeenschappelijke overtreffen goede en manipulerende informatie zodat hun eigen plannen niet worden aangetast ”en“ dringt erop aan dat de belangen van economische groepen die irrationeel levensbronnen vernietigen, niet de overhand moeten krijgen bij het omgaan met natuurlijke hulpbronnen ”(Laudato Si ', 54).
Europa, het continent dat de 2012 Nobelprijs voor de vrede heeft gewonnen, heeft een grote verantwoordelijkheid tegenover de gemeenschappen die door conflictmineralen zijn getroffen. Daarom is het dringend noodzakelijk dat EU-beleidsmakers zich richten op alle bedrijven die te maken hebben met 'conflictmineralen' langs de gehele toeleveringsketen in overeenstemming met de internationale norm van de OESO, met een verplichte zorgvuldigheidseis. Als je dit niet doet, zou dit niet veranderen. Deze cirkel van lijden en geweld kan nog steeds worden gestopt. Ik wil graag een Europa zien dat met zijn beleid voorop staat wat goed is voor vrouwen en mannen. We zijn allemaal één gedeelde mensheid die in ons gemeenschappelijke huis woont: het is gewoon niet acceptabel dat handel en winning van natuurlijke hulpbronnen lijden veroorzaken. Er zijn geen tweederangs burgers van deze wereld naar wie we dit kunnen laten gebeuren.