European Development Days: een weerspiegeling van de ratio's - CIDSE
© CIDSE

Europese ontwikkelingsdagen: een weerspiegeling van de ratio's

© CIDSE

Samen met enkele collega's van Broederlijk Delen nam ik op 15 juni deel aan de Europese Ontwikkelingsdagen. Een door de Europese Commissie georganiseerde conferentie over ontwikkeling en duurzaamheid. Dit jaar vond het evenement plaats in Tour & Taxis, Brussel, met lezingen, workshops en informatiestands van tientallen organisaties.

Artikel door Karsten Bellis, stagiair bij Broederlijk Delen

NB: De standpunten in deze blog weerspiegelen niet noodzakelijk de officiële standpunten van CIDSE.

Hoogwaardige beveiliging
Het is nog vroeg als we in Tour & Taxis aankomen. De grijze ochtend en de stromende regen maken het niet gemakkelijk om de duizenden deelnemers te ontvangen. We moeten ons registreren onder de witte tenten bij de ingang. Een van de medewerkers heeft het moeilijk om de regen buiten te houden en een van de bureaus moet even dicht.

Zodra we het gebouw zijn binnengekomen, krijg ik het gevoel dat we op een luchthaven zijn. Alles moet gescand worden en we moeten door een metaaldetector lopen. De rest van de registratie is een echte nachtmerrie. Ik moet vijftien minuten voor het bureau wachten terwijl mijn badge wordt afgedrukt. Na drie mislukte pogingen overhandigt de vrouw eindelijk mijn insigne. Het zegt nog steeds veiligheid in plaats van deelnemer, maar de vrouw glimlacht en vertelt me ​​dat ze zal bellen wanneer de koningin en Ban Ki-Moon aankomen, zodat ik ze kan begeleiden.
Afvalbeheer en coöperatieve landbouw.

Samen met Anthony en Terri ga ik naar de kamer waar CIDSE de workshop over lifestyle organiseert. 'Op weg naar een duurzame levensstijl voor de mensen en de planeet', zegt de projectie. Voordat we met de workshops beginnen, zien we een korte introductiefilm. De nadruk ligt op de kleine stappen die iedereen kan zetten naar een betere wereld. Geen teken van saaie beleidsteksten of ontoegankelijke voorbeelden over veranderingen op het hoogste niveau. Dit is een brainstorm over wat we kunnen doen, hier en nu.

Anthony De Proft is docent aan de universiteit van Odisee. Zijn cursussen omvatten milieu- en afvalbeheer. Het idee van zijn lezing is heel oud en op een onbegrijpelijke manier is het na verloop van tijd uit de hoofden van mensen verdwenen. Afvalbeheer kan heel eenvoudig zijn: het is het idee van de cirkel van het leven. Net zoals Mufasa zijn zoon Simba in de Lion King zei: 'Als we sterven, worden we het gras. De antilope eet het gras en wij eten de antilope. Dus iedereen heeft zijn plaats in de cirkel van het leven. ' Het is hetzelfde verhaal met verspilling. We moeten ons meer bewust worden van de mogelijkheden tot hergebruik en verspilling.

Aan de tafel zit Daisy Hermann van de ACRF-organisatie, het omvat alleen vrouwen en het streeft naar een meer omvattende samenwerking tussen consumenten en producenten in de landbouw. Ze vertelt hoe vaak ze zijn uitgelachen door beleidsmakers. Maar dat ze ook veel vooruitgang hebben geboekt bij het bereiken van hun doelen. De vrouwen proberen mensen te laten begrijpen dat kleinschalige landbouw voor iedereen voordelig kan zijn. De directe impact van deze keuze kan veel invloed hebben op de systemische verandering die iedereen hier probeert te bereiken.

Na de workshops stuurt elke tafel een vertegenwoordiger naar de voorkant van de kamer om een ​​korte samenvatting te geven van wat er is besproken. We krijgen ook de kans om een ​​woord naar een wordcloud te sturen, dat wordt geprojecteerd terwijl de vertegenwoordigers spreken. 'Lessismore', 'Food' en 'Solidarity' worden de grootste woorden in de cloud. Het is heel duidelijk dat we het eens zijn over de manieren waarop we onze doelen kunnen bereiken.

Lege woorden op het hoogste niveau
Na deze workshop openen niet minder dan twaalf sprekers de conferentie officieel. Helaas kunnen we deze mensen alleen op een groot scherm in een aangrenzende kamer bekijken. Terwijl we proberen ons zweet onder de rode hotspots te houden, trapt Federica Mogherini, vice-voorzitter van de Europese Commissie, af. Haar toespraak zit vol goede bedoelingen, maar ik kan het niet helpen dat ik dit een verplichte manier vind om dingen te doen. 'De problemen van onze buren zijn onze problemen. De stabiliteit van onze buren is onze stabiliteit. ' Het klinkt allemaal heel mooi, maar ik kan haar moeilijk geloven.

Ook de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Ban Ki-Moon, krijgt de kans om de deelnemers te motiveren. Maar hij faalt ook zoals ik het zie. Hij brengt enkele oppervlakkige, positieve punten naar voren. Dat laat alleen maar onze aandacht vervagen. We besluiten de kamer vroeg te verlaten en naar de foodtrucks te gaan.

Het initiatief lijkt op het eerste gezicht een waardige poging. Maar ik blijf me afvragen hoe de kloof tussen de niveaus kan worden gedicht. Als je alleen kijkt naar de manier waarop dit evenement is georganiseerd, zie je een oud hiërarchisch systeem dat enorm verouderd is. Daarnaast is het zeer opmerkelijk hoe op een conferentie over ontwikkeling en duurzaamheid wordt omgegaan met afval en afval. De hele kamer is erg warm en overal waar je kijkt zie je plastic bekers en verpakkingen. Als de EU echt voor een drastische verandering wil staan, stel ik voor dat ze beginnen met het heroverwegen van de manier waarop ze evenementen zoals deze organiseren. Of zijn de problemen van onze buren niet zo belangrijk als Mogherini beweerde?

Deel deze inhoud op sociale media