Brexit: besluitvormers hun oogkleppen laten verwijderen - CIDSE
Blogs

Brexit: besluitvormers hun oogkleppen laten verwijderen

Een paar dagen geleden sloeg de Brexit Europa neer. Bij het verwerken van dit schokkende nieuws kwamen er emoties naar boven: vreugde (voor sommigen), angst (voor anderen), verdriet, onbegrip, verrassing ...

NB: De standpunten in deze blog weerspiegelen niet noodzakelijk de officiële standpunten van CIDSE.

We probeerden eenvoudige of ‘rationele’ antwoorden te vinden die ons zouden troosten. Tussen de regels door, was dit de analyse: mensen die “Verlof” stemden waren onwetend, dom, racisten, dwepers, ongeschoolde mensen… (1) “Brexiters” werden voor de gek gehouden door politieke idioten en de media. Alsof alleen redelijke, slimme, goed opgeleide, nuchtere mensen stemden "Blijven". Laten we niet bang zijn om het bot te zeggen: tweederangsburgers hebben ons in de steek gelaten. Ze faalden in de democratie en waren niet in staat de taken van het burgerschap op zich te nemen. Omdat we niet kunnen begrijpen hoe ze het magische aansprekende effect hebben gemist van deze prachtige droom die de EU ooit zou kunnen worden: het Verenigde Disneyland van Europa. Ben ik provocerend? Ja natuurlijk. Waarom? Omdat ik het gevoel heb dat we op de een of andere manier vast kwamen te zitten in dit emotionele antwoord en dat als we op dat niveau blijven, onze democratieën misschien ineenstorten. Waarom? Omdat teveel van ons (van commentatoren tot burgers) lijken te zijn gaan praten en denken als regeringen, zoals de EU en politici, als losgekoppelde elites (wat we waarschijnlijk tot op zekere hoogte zijn) die blijven herhalen dat er geen alternatief is buiten het pad dat ze voor ons hebben gevolgd. Alsof het enige probleem waarmee we werden geconfronteerd een gebrek aan informatie, gebrek aan goede communicatie en gebrek aan opleiding is, negeren mensen wat goed voor hen is, ook al is het zo duidelijk. Helaas denk ik niet dat dat helemaal het geval is.

Probeer te begrijpen

“Ja, de Brexit-campagne werd geleid door een politieke elite, gefinancierd door een economische elite en gevoed door een media-elite. Ja, populaire woede werd gekanaliseerd op niet-verdienstelijke doelen - immigranten. Maar de stemming was ook een gehuil van woede tegen uitsluiting, vervreemding en autoriteit op afstand. Daarom resoneerde de slogan "controle terugnemen". George Monbiot

Ja, sommige kiezers werden sterk beïnvloed door de media, valse verklaringen en valse beloften. Dit was het geval voor de argumenten over immigratie en die voor de toewijzing van de begroting. Maar waarom werken dit soort argumenten? Als het gaat om spelen met angst voor immigranten, is het niet alleen zo dat plotseling mensen racistisch zijn, maar dat de economische context waarin ze leven zwaar voor hen is en zeer onzeker. Voor het massale argument dat wekelijks geld aan de EU zou worden uitgegeven aan de Nationale Gezondheidsdienst: hoe vals ook, is het niet zo dat mensen niet weten wat de EU met hun geld doet? Dat ze denken dat het hen niet ten goede komt, zodat ze het liever zelf houden en gebruiken voor solidariteitsmaatregelen op nationaal niveau?
Wat als die mensen de democratie, hun regering en de EU niet zouden falen? Wat als de EU, hun regering en democratie hen allemaal te lang in de steek hebben gelaten en dat de Brexit hier slechts de uitdrukking van is? Mensen realiseren zich dat "marktgebaseerde / neoliberale democratie" of globalisering (op EU- of mondiaal niveau) niet voor hen werkt, maar voor weinigen. Erger nog, het werkt tegen hen. De opkomst van extreemrechtse partijen in heel Europa; de opkomst van terrorisme en fanatisme; zware afkeer in de VS zowel voor Donald Trump ALS Hillary Clinton; het grote aantal mensen dat gewoon niet stemt,… zijn andere uitingen van deze uitdaging. Bovendien groeit het wantrouwen jegens regeringen, elites en politici elke dag.

Spelen met democratie en mensen: het spel is nog niet voorbij

"De financiële crisis van 2008 (...) zorgde voor een wijdverbreid vermoeden dat elites alleen handelen in hun eigen belang, niet die van het volk. vertrouw op de mening van Britse politici, vergeleken met 81 procent van de "Remain" -kiezers. " Uri Friedman

Waarom zoveel wantrouwen, waarom zoveel woede? Waarom zoveel onthouding? Het lijkt erop dat burgers de politiek net zoveel wantrouwen als de politiek. En twee belangrijke beslissingen die direct na de Brexit-stemming op Europees niveau werden genomen - twee emblematische zaken met krachtige bedrijfsbelangen in het spel, waartegen een brede mobilisatie vanuit het maatschappelijk middenveld is geweest - kunnen het groeiende wantrouwen verdedigen rekening houdend met de recente troonontwikkeling van José Manuel Barroso bij Goldman Sachs):
- Jean-Claude Juncker probeerde erop aan te dringen dat de handelsovereenkomst tussen de EU en Canada (CETA) een eenvoudig goedkeuringsproces zou volgen dat zou leiden tot ratificatie ervan zonder de goedkeuring van de nationale parlementen. Hierdoor zou hij de opkomende kritiek van veel burgers en lokale / regionale overheden hebben kunnen omzeilen.
- De Europese Commissie heeft 18 maanden extra toestemming gegeven om glyfosaat op de markt te brengen zonder de toestemming van de lidstaten.

Nog steeds volgens hetzelfde motto (mensen weten niet wat goed voor hen is), roepen sommigen op tot een nieuwe stemming in het VK. Het klinkt alsof er alleen democratie is als mensen stemmen volgens de elites. Dat verschilt niet veel van het referendum in Frankrijk over de Europese Grondwet in 2005. "Immers, in bijna alle referenda in het verleden waarin een voorstel van de Europese Unie (...) op het spel stond, hadden" nee "stemmen de overhand en werden genegeerd" (2).

Er worden nu verschillende stemmen opgeroepen die zeggen dat Brexit kan worden gezien als een potentiële kans om Europa opnieuw vorm te geven. Wat zeker is, is dat geen cosmetische verandering voldoende is. Zonder de verdragen te veranderen, is Europa gedoemd te blijven falen in de ogen van een toenemend aantal mensen.

Aan welke kant staan ​​we?

“Misschien hebben de mensen die de wereld leiden (…) tientallen jaren gewerkt aan het nastreven van doelen die de jeuk van grote delen van de mensheid niet krabben. Misschien mist het streven naar een steeds hoger bbp een fundamenteel begrip van wat de meeste mensen drijft. Tegen die achtergrond zijn steun voor meneer Trump en voor de (...) Brexit slechts onvolmaakte voertuigen waardoor iemand 'Stop' kan schreeuwen. Neil Irwin

Als maatschappelijke organisatie is het niet onze taak om aan de zijde te staan ​​van degenen voor wie democratie een eenrichtingsweg is die voldoet aan hun droom van een marktgebaseerde / neoliberale democratie, voor wie lobbyisten van bedrijven zwaarder wegen dan de stemmen van mensen. Dat is wat de kern vormt van het nieuwe Strategische kader van CIDSE en werd al benadrukt in een van onze 'heroverweging van ontwikkelingsworkshops”In 2013, waar we de noodzaak benadrukten om het hoofd te bieden aan“ onrechtvaardige machtsstructuren, die een gemeenschappelijke zaak moeten aangaan met degenen die het meest worden getroffen door ongelijkheid en onhoudbaarheid in zowel Noord als Zuid ”. We moeten aan de kant staan ​​van degenen die om vele redenen (nood, angst, armoede, woede, wantrouwen in de politiek, een linkse agenda die nog nooit op tafel heeft gestaan ​​bij de EU,…) de verlofstemming hebben laten winnen. We moeten aan de kant staan ​​van de mensen die voor Remain hebben gestemd, maar voor het minste van twee kwaden hebben gestemd. Zoals gerapporteerd door Gary Younge, "Ik moet nog iemand ontmoeten die Remain steunt en niet zal toegeven dat de EU afgelegen, elitair en diep ondemocratisch is." We moeten hun stem doorgeven aan besluitvormers op nationaal of EU-niveau. We moeten hen eraan herinneren dat ze regelrecht op weg zijn naar meer nood, tot de ineenstorting van de democratie als ze dit gevaarlijke pad blijven volgen. Het overwinnen van deze uitdaging zal alleen worden gedaan door de ontwikkeling van beleid en van een economie die voor mensen werkt en onze samenleving helpt de klimaatverandering het hoofd te bieden. Zullen we slagen waar burgers niet kunnen zorgen dat besluitvormers hun oogkleppen verwijderen?

Opmerkingen:

(1) Here en hier.

(2) https://www.jacobinmag.com/2016/07/brexit-referendum-remain-leave-corbyn-racism-xenophobia-greece-austerity-eu/

 

Deel deze inhoud op sociale media