Vader Dario Bossi deelt zijn gedachten over het World Social Forum
Van de bijlage kunt u de originele versie van het artikel in het Italiaans downloaden.
De vraag die ik vaker heb gehoord tijdens het World Social Forum is: "Wat kunnen we vanaf hier doen?". Voor het eerst organiseerde het forum in het noorden de afstand die nog steeds bestaat met het mondiale zuiden.
In deze rijke stad in Quebec misten we in het hoogseizoen woorden en gedachten uit het Zuiden, vooral uit Afrika en Azië. Het beleid van de Canadese grenzen heeft het recht van mensen om te reizen en te ontmoeten niet verleend. Zoals bekend, zijn ten minste 250-inreisvisa aangevraagd bij buitenlandse deelnemers aan het Forum afgewezen. "We dragen ideeën, geen bommen", zei de mensenrechtenactivist Aminata Traoré, eerder minister van cultuur in Mali en kandidaat om te slagen voor Ban Ki-moon als secretaris-generaal van de VN.
De bijeenkomst in Montreal heeft het World Social Forum een andere logica gegeven. Met minder Zuid-Zuid-uitwisseling en minder input om van onderaf weerstand te bieden (“Crear para crer” zoals we in Latijns-Amerika zeggen). Maar met goede reflecties en provocaties in termen van politieke invloed, de verbinding met internationale instellingen en het onderwerp levensstijl. Verder bleek in veel debatten heel duidelijk dat we niet elke vorm van verzet in silo's kunnen behandelen, omdat de crisis er maar één is: een crisis van het systeem en van de waarden… en op sommige momenten ook van hoop.
In verschillende landen waait de laatste tijd een wind van instabiliteit van de democratische waarden; op mondiaal niveau lijkt het erop dat een aantal essentiële referentiepunten waarop solide en rechtvaardige overeenkomsten voor samenleven kunnen worden gebouwd, afbrokkelen. Het gekke geweld en de fanatieke waanzin van terrorisme vermindert bij veel mensen het vertrouwen in de dialoog, in de gezelligheid van verschillen. De verleidelijke taal van multinationale ondernemingen en overheden en hun dubbele normen leiden velen tot de illusie dat er iets verandert, dat er een groeiende gevoeligheid is voor sociale en ecologische rechtvaardigheid. We moeten eerder zeggen dat wat groeit het vermogen is om belangen te camoufleren en ambigu te blijven, om de gebruikelijke winst te verzekeren met een groenere en vriendelijkere gevel.
In deze context wordt het Wereld Sociaal Forum steeds noodzakelijker, ook al moet het evolueren in zijn strategieën. Sommigen suggereren dat we enkele thematische bijeenkomsten zouden moeten promoten (een in de pijplijn gaat over bestuur en alternatieve vormen van volksmacht, waarbij de situatie wordt geanalyseerd vanuit Latijns-Amerika). Anderen houden vol dat het Forum beter gebruik moet maken van de grote invloed die honderden organisaties en sociale bewegingen samen kunnen hebben. Anderen vinden dat het nodig is om de relatie met de nieuwere sociale bewegingen te versterken en te consolideren ...
Voor degenen die van onderaf werken, is het Forum altijd een waardevolle gelegenheid om uw netwerk uit te breiden en strategieën te ontwikkelen rond acties. Het is alsof je elkaar ontmoet op een groot plein, onder de "tent" van dialoog tussen culturen, van het debat over klimaatverandering en alternatieve energie, van het verzet tegen de supermacht van transnationale bedrijven, enz. Ik noem dit plein graag met dezelfde naam dat Paus Franciscus gebruikte: de "globalisering van solidariteit".
In Montreal heb ik uitgebreid gewerkt onder de "tent" van de gemeenschappen die te lijden hebben onder de gevolgen van de winningsindustrieën, vooral in Latijns-Amerika. We hebben een goede groep mensen verzameld om via vier seminars na te denken over de schendingen veroorzaakt door de mijnbouwindustrieën, de promiscue relatie tussen bedrijven en staten, de criminalisering van gemeenschapsleiders en de opkomst buiten elke controle van de moorden op vakbondsleden en leden. van sociale bewegingen. We belden een bijeenkomst met Canadese bisschoppen om de relatie van het Latijns-Amerikaanse oecumenische netwerk Iglesias y Mineria met deze bisschoppenconferentie te versterken en om hun formele steun te krijgen voor een aantal van onze initiatieven. We hebben het pan-Amazon Church Network REPAM opnieuw gelanceerd als tool die op de een of andere manier, in een kerksleutel, de benadering van het World Social Forum repliceert.
Helaas veranderen het 'plein' van het Wereld Sociaal Forum en alle openbare ruimtes waar mensen die dromen van een meer rechtvaardige wereld, vaak in plaatsen zonder identiteit, zoals een metrostation, waar de meerderheid van mensen voorbijgaat zonder zelfs maar te kijken, elk met hun eigen route, bezig met hun eigen leven.
Een enorme uitdaging om de ernstige schendingen van sociale en milieurechten tegenwoordig te bestrijden, is de steun te krijgen van ongeïnteresseerde en verre mensen. Dat krijg je niet door te hameren op de 'plicht' van sociaal engagement, maar door te laten zien dat zorg voor het leven zin en smaak geeft aan het leven van ieder van ons. Als het kapitalisme een religie is, is zijn ritus consumptie en is zijn mystiek het opgewekte verlangen. We hebben een nieuw denkbeeld nodig dat diepere dromen voedt, meer menselijke dromen.
Een manier om dit pad te volgen, is door verhalen te vertellen. Verhalen van mensen die met enthousiasme handelen, van de gemeenschappen die zichzelf verdedigen en hun manier van leven beschermen, hun dromen. Verhalen leren vertellen betekent een nieuwe geschiedenis schrijven. Het gebeurde zo, zelfs met het Evangelie, dat nog steeds de gave van leven bij veel mensen inspireert ...
Padre Dario Bossi is een Comboni Missionary oorspronkelijk uit Italië en momenteel gevestigd in Brazilië. Onder zijn activiteiten is hij betrokken bij het oecumenische netwerk Iglesias y Mineria, dat zich bezighoudt met de impact van grootschalige mijnbouw op lokale gemeenschappen.