Drie jaar geleden wachtte de wereld ongeduldig op de nieuwe encycliek over integrale ecologie van paus Franciscus. Al maanden voordat de onthulling plaatsvond, wisten mensen - sociale activisten, theologen, ecologen - katholiek of niet, speculeerden, theoretiseerden en droomden van alles wat deze belangrijke boodschap zou kunnen bevatten. We wisten dat de woorden van de Heilige Vader op een kritiek moment zouden komen, in de aanloop naar de COP21 Klimaatbesprekingen in Parijs. Degenen onder ons die hadden gebeden dat de wereld wakker zou worden van de urgentie van de huidige ecologische crisis, legden onze hoop in handen van paus Franciscus en deze encycliek.
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd door Centre of Concern
Toen paus Franciscus eindelijk Laudato Si 'met de wereld deelde, stelde hij degenen onder ons niet teleur die een krachtige morele stem verwachtten om de noodzaak van een dringende koerswijziging te ondersteunen. Laudato Si 'benadrukte inderdaad niet alleen de urgentie van de ecologische crisis, maar verbond deze ook intrinsiek aan de sociale en politieke crises die ons omringen. Het sprak niet alleen tot katholieken maar tot alle mensen op aarde. We verwezen niet naar een milieu-encycliek, zoals sommigen het wilden beschrijven, maar naar leringen over integrale menselijke ecologie, over de heiligheid van ons gemeenschappelijke huis en onze diepe verantwoordelijkheid tegenover elkaar en tegenover de aarde.
De woorden van paus Franciscus van gedurfde eenvoud en duidelijkheid daagden ons uit om terug te gaan naar de basis: terug naar het evangelie en terug naar onze solidariteit met elkaar. Hij riep ons om actie te ondernemen, om te geloven dat verandering mogelijk was en dat we als mensen in staat zijn om het beter te doen dan we tot nu toe hebben gedaan. Door Laudato Si 'riep hij ons tot een diepgaande bekering en om onze destructieve levensstijl te veranderen die centraal staat in politieke, sociale en economische keuzes die onze zusters en broeders over de hele wereld en de aarde schaden (die Paus Franciscus noemde onze zus en onze moeder).
Dit inspirerende, ontroerende en nieuwe discours heeft de katholieke beweging nieuw leven ingeblazen voor een holistische benadering van rechtvaardigheid, vrede en eerbied voor het milieu. Paus Franciscus stelde bezorgde mensen over de hele wereld in staat hoop en moed te hebben om een sterkere stem in de publieke sfeer te vinden.
Laudato Si 'heeft de macht gehad om sociale rechtvaardigheidsactivisten en milieuactivisten, wetenschappers, theologen, journalisten en politici te verenigen. Het werk is echter nog lang niet voltooid. In feite is het nog maar net begonnen. Drie jaar later moeten mensen nog steeds de kracht van Laudato Si 'benutten en sturen. We hebben gezien dat het vroege enthousiasme in 2015 in de Overeenkomst van Parijs vertraagde tot een kruip in Bonn in 2017 tijdens de COP23 klimaatbesprekingen.
Wat is er veranderd sinds Laudato Si '? Alles. Toch moeten we sterk blijven. Er is een groter bewustzijn en meer empowerment onder katholieken, maar er is ook nauwere samenwerking en het delen van kennis met nieuwe vrienden die dezelfde droom koesteren van wereldwijde sociale rechtvaardigheid en zorg voor ons gemeenschappelijke huis en elkaar.
We hebben woorden, we hebben een boek en we hebben een katholieke sociale traditie om ons werk te leiden om van koers te veranderen en onze belangenbehartiging voor publieke en private invloedcentra te voeden. We hebben het vertrouwen dat we samenwerken om het goede te doen.
Wat het belangrijkste is, we hebben elkaar, de gemeenschap van mensen van hoop over de hele wereld die al anders leven, wiens inspirerende verhalen we delen. We zijn met velen en we geloven in elkaar en in onze kracht om het beter te doen. "Er is echt veel te doen".