Een oproep van de Synode voor de Amazone voor dringende klimaatactie
Katholieke kerkleiders uit alle continenten, die zich onlangs in het Vaticaan hebben verzameld voor de Synode van Bisschoppen op Amazonia, hebben een oproep van de Synode gedaan voor dringende klimaatactie, in navolging van de roep van de mensen in het Amazonegebied en het bos zelf. Een week uit van de Klimaatconferentie van de Verenigde Naties in Madrid, Spanje (COP25), steunt CIDSE hun boodschap en geeft uiting aan diepe bezorgdheid over de slechte staat van inzet en uitvoering sinds de conferentie van vorig jaar; De oproep zegt dat sommige landen niet onderhandelen in de geest van de Overeenkomst van Parijs.
“We zijn hier verenigd op de Synode van bisschoppen "Amazonia: nieuwe wegen voor de kerk en voor integrale ecologie". We horen de roep van de mensen die van en met de Amazone-gebieden leven en de roep van het bos zelf.
Het lijden van mensen en de schepping in het Amazonegebied zijn de gevolgen van een imperiale manier van leven. De economie externaliseert herhaaldelijk de gevolgen van haar productie naar anderen: via een extractivistische economie waar we zo afhankelijk van zijn, voor de landbouw, voor transport en energie, om onze onverzadigbare consumptie en productie te bevredigen die nu onze planeet vernietigt en de levens van hen bedreigt die proberen de aarde te beschermen. Wat we in de Amazone zien, is als een laboratorium voor de hele planeet.
"Klimaatverandering is een van de belangrijkste uitdagingen waarmee de mensheid vandaag wordt geconfronteerd."
(LS 25)
De Amazone staat aan de vooravond
De volkeren uit Amazonia zijn getuige van de tekenen: ze ervaren droogte, hitte en andere belangrijke veranderingen in de Amazone als de gestage erosie van de boombedekking - waarvan 20% al is vernietigd - de rol van het regenwoud verzwakt bij het genereren van voldoende wolken om voed de bossen van de Amazone en ver voorbij Amazonië met regen. Het Amazonewoud loopt steeds meer gevaar af te worden tot een savanne.
Voor de volkeren van Amazonië is de wetenschap echt: opwarming van de aarde en ontbossing verergeren elkaar wederzijds. Naarmate het vermogen van het bos om koolstof op te nemen afneemt, worden de gevolgen gevoeld in het klimaat van de planeet, en omgekeerd versnelt de opwarming van de aarde het proces van "savannisering".
We staan op een kruispunt
Als de mensheid de klimaatverandering niet matigt, kunnen omslagpunten zoals die in de Amazone een punt bereiken waarop geen terugkeer meer mogelijk is, en mogelijk de aarde in een spiraal van weggelopen klimaatverandering brengen die het gezicht van ons gemeenschappelijke huis verandert.
Het IPCC Special Report van vorig jaar over 1.5 ° C was duidelijk over de keuzes waar de mensheid momenteel voor staat: de meest kwetsbare gemeenschappen op aarde zullen in toenemende mate onder de effecten blijven lijden. De tijd raakt op. Om tegen 2050 wereldwijd netto nul te bereiken, hebben we nog maar een paar jaar om onze huidige CO2-uitstoot radicaal te verminderen.
Zoals de IPCC-scenario's hebben aangetoond, is er geen gebrek aan ideeën - rechtvaardig, duurzaam en goed onderzocht - voor overheden om een ecologische transitie door te voeren. Veel gemeenschappen hebben een schat aan expertise en ervaring in innovatieve modellen van voedsel- en energieproductie waarvan bewezen is dat ze op grote schaal werken, zoals agro-ecologie en democratische duurzame energiesystemen. Dit gaat niet over kennis; het gaat om implementatie.
Op natuur gebaseerde oplossingen kunnen aanzienlijk bijdragen aan het blijven binnen de 1.5 ° C stijging van de gemiddelde mondiale temperaturen door emissies door ontbossing, bosdegradatie en verliezen van wetland-ecosystemen te voorkomen, aangetast land te herstellen en agro-ecologische voedselsystemen op te schalen en landrechten en territoria te garanderen voor lokale en Inheemse volkeren.
Er is geen reden om gebruik te maken van speculatieve, potentieel catastrofale experimenten met geo-engineering. En we maken ons ernstige zorgen over andere valse 'oplossingen': "Er is een groeiend besef dat wetenschappelijke en technologische vooruitgang niet kan worden gelijkgesteld met de vooruitgang van de mensheid en geschiedenis, een groeiend gevoel dat de weg naar een betere toekomst elders ligt" (LS113) .
Overheid, bedrijfsleven en samenleving hebben actie te lang uitgesteld, terwijl de kwetsbaren lijden en onze planeet letterlijk voor onze ogen brandt. Ze verdienen een antwoord en een reactie op hun oproepen, omdat we maar één planeet hebben om van te leven.
Inactiviteit is een misdaad jegens menselijkheid en natuur
Met deze verklaring herbevestigen we de verklaring van de kerkleiders van de continentale groeperingen van bisschoppelijke conferenties van vorig jaar om het Rulebook van Parijs af te ronden, en uiten we onze diepe zorgen over de slechte staat van inzet en uitvoering sindsdien. Huidige nationaal bepaalde bijdragen (NDC's) nauwelijks vertegenwoordigen een derde van de emissiereductie die nodig is om de opwarming van de aarde te beperken tot 1.5 ° C en in plaats daarvan een opwarming van meer dan 3.5 ° C mogelijk te maken.
We zijn bezorgd om te horen dat sommige landen niet onderhandelen in de geest van de Overeenkomst van Parijs, maar blijven handelen in eigenbelang door mazen te openen onder de Carbon Trading Rules, zonder sociale en ecologische waarborgen te accepteren.
We zijn teleurgesteld over het gebrek aan eerlijkheid en transparantie, omdat regeringen hun engagement in het kader van de Overeenkomst van Parijs blijven bevestigen, terwijl hun beleid het tegendeel beweert. En we zijn bedroefd dat de meest kwetsbare gemeenschappen en toekomstige generaties opnieuw de prijs van onze passiviteit zullen betalen, met heel weinig financiering om zich aan te passen, en nog steeds geen mechanisme aan de horizon om verliezen en schade als gevolg van klimaatverandering te compenseren.
We hebben klimaatactie nodig
We zullen de armoede niet kunnen verlichten en de menselijke waardigheid voor iedereen kunnen garanderen zonder de samenhang tussen onszelf en de natuur te erkennen, waarbij de natuur onze bron van leven is. Evenzo zullen we de klimaatverandering niet aanpakken zonder de sociale, economische en politieke factoren aan te pakken die ons huidige ontwikkelingstraject sturen, waardoor we op gespannen voet staan met de stabiliteit van de planeet waarvan we afhankelijk zijn.
De mensheid heeft al een grote historische schuld tegenover de inheemse volkeren en door onze inactiviteit groeit deze schuld en raakt honderden miljoenen mensen over de hele wereld die hun huizen, culturen en manier van leven kunnen verliezen vanwege de verwoestende effecten van het klimaat verandering.
Terwijl we luisteren naar de stemmen van de Amazone, kunnen we dezelfde urgentie voelen die we horen van de moedige stemmen van de jeugdklimaatbeweging. We verbinden ons ertoe om hun beweging over de hele wereld te ondersteunen en de politieke leiders te vragen om onze manier van leven radicaal te veranderen om ons gemeenschappelijk huis, voor de Amazone, en andere kritische biomen over de hele wereld te redden, in het Bassin van Congo, in Azië, en Oceanië.
We zijn ervan overtuigd dat dit synodale proces, dat begon door te luisteren naar de stemmen van Amazonia, zal bijdragen aan de bouw van een kerk die zich bezighoudt met de zorg voor de schepping, staat tegenover verdedigers van het milieu en de mensenrechten, toegewijd tegen geweld en uitbuiting. De kerk zelf zet zich in voor deze ecologische overgang naar een duurzamere manier van leven.
"Ons geloof moet sterker zijn dan onze angst voor verandering."
ONDERTEKENAARS
- Kardinaal Fridolin Ambongo Besungu (Democratische Republiek Congo)
- Kardinaal Pedro Ricardo Barreto Jimeno (Peru)
- Kardinaal Oswald Gracias (India)
- Kardinaal Jean-Claude Hollerich (Luxemburg)
- Kardinaal Cláudio Aury Affonso Hummes (Brazilië)
- Kardinaal John Ribat (Papoea-Nieuw-Guinea)
- Kardinaal Oscar Andrés Rodríguez Maradiaga (Honduras)
- Aartsbisschop Héctor Miguel Cabrejos Vidarte (Peru)
Volledige voetnoten zijn beschikbaar in de PDF.