Gilio Brunelli, voormalig directeur van de afdeling Internationale Programma's van Ontwikkeling en vrede* (Canada) en betrokken bij de Wereld Sociaal Forum (WSF) deelt vanaf het begin met ons zijn mening over het Forum en zijn prestaties op een moment dat het een moeilijke tijd doormaakt. Als één ding volgens hem zeker is: dankzij het WSF kunnen we geloven dat 'een andere wereld mogelijk is' en activisten van over de hele wereld samenbrengen.
Het World Social Forum, opgericht als tegenevenement voor het 'World Economic Forum' dat al jaren eind januari in Davos wordt gehouden, werd in 2001 opgericht in Porto Alegre, Brazilië. Sommige leiders van het Braziliaanse maatschappelijk middenveld hadden het heel goed begrepen dat de wereld die in Davos werd gevormd door economische en politieke wereldleiders de neoliberale wereld van winst was, de wereld van de bevoorrechten, de wereld van de 1% die de andere 99% blijft uitsluiten. Maar deze Braziliaanse leiders wisten ook dat nergens werd geschreven dat de wereld neoliberaal en kapitalistisch moest zijn. In plaats daarvan dachten ze dat het nodig was om samen te komen om een wereld vorm te geven waarin iedereen zijn plaats heeft met respect en waardigheid, en ze deelden de overtuiging dat deze andere wereld niet slechts een van de vele utopieën uit de geschiedenis was, maar dat het mogelijk was. Zo omschrijft de slogan 'Een andere wereld is mogelijk' hun visie en programma heel goed.
Sinds de oprichting is het WSF een democratische ruimte voor ontmoetingen en dialoog voor bewegingen, sociale organisaties, volksverenigingen, maatschappelijke organisaties, georganiseerde gemeenschapsgroepen en alle antikapitalisten en alterglobalisten van de planeet. Het WSF werd opgevat als een enorme circustent die zich altijd uitbreidde, waaronder een collectief proces van verzet en alternatieven, mobilisatie en strijd zich afspeelde, met convergentie, allianties en netwerken als belangrijkste instrumenten. Pas even later werd duidelijk dat verzet en strijd niet genoeg waren en dat het ook nodig was om voorstellen te doen en te transformeren.
Er was moed voor nodig, zelfs moed om je voor te stellen dat organisaties van over de hele wereld de uitnodiging zouden aanvaarden om naar Porto Alegre te komen om een even inspirerend als vaag onderwerp te bespreken: de mogelijkheid om een andere wereld op te bouwen, een betere deze keer.
Braziliaanse vertegenwoordiger van het maatschappelijk middenveld, WSF 2018 Brazilië
Maar de weddenschap was succesvol, wat niet alleen de geloofwaardigheid en bijeenroepende kracht van de eerste leiders aantoont, maar ook de noodzaak laat zien voor de wereldwijde bewegingen voor sociale rechtvaardigheid om elkaar te leren kennen, met elkaar te praten en met elkaar te overleggen. Laten we niet vergeten dat sociale netwerken in 2001 nog in de kinderschoenen stonden, dat veel platforms niet eens bestonden en dat e-mail het meest efficiënte instrument was voor internationale communicatie.
Afgezien van technologie, is de grote betekenis van de eerste Porto Alegre-bijeenkomst niet dat het een alternatief voor Davos vormde, maar dat internationale solidariteit mogelijk is, dat het voor progressieve organisaties mogelijk is om hun interne ruzies en interne strijd opzij te zetten - een kunst waarin ze overtreffen verreweg de organisaties van de dominante groepen - om samen te komen rond een gemeenschappelijke analyse: de wereld is niet goed, en een gemeenschappelijke visie: er moet een andere wereld worden gebouwd! Het was de eerste keer in de recente menselijke geschiedenis.
De behoefte aan sterke internationale solidariteit blijft nog steeds erg belangrijk en dit is waarschijnlijk de belangrijkste reden voor het bestaan van het WSF vandaag, want aan de andere kant moet worden erkend dat het WSF slecht verouderd is.
Enerzijds is de Internationale Raad van het WSF, die sindsdien is belast met het verzekeren van de continuïteit van het forumproces, verdeeld tussen degenen die het WSF als een open ruimte willen houden en degenen die deze ruimte willen gebruiken om specifieke standpunten (tegen de afzetting van Dilma Roussef, voor de boycot van Israëlische producten, enz.), wat op zichzelf zou betekenen dat deze ruimte, die van nature open moet zijn om te bestaan, zou worden verkleind. We zitten al jaren in een impasse.
Aan de andere kant ontwrichtten de mogelijkheden van massamobilisatie en convergentie die door sociale netwerken werden geboden het WSF, waarvan de leiders meer gewend waren aan e-mailuitwisselingen en zware, lang onderhandelde en altijd gecompliceerde besluitvorming. De belangrijkste aanklachten en protestcampagnes die de afgelopen jaren hebben gekenmerkt, vonden plaats zonder het WSF. In feite hebben Occupy Wall Street, de 99% -beweging, de Arabische Lente, de Black Lives Matter, de #MeToo en zelfs de milieubeweging gemobiliseerd, gedemonstreerd, aan de kaak gesteld, geëist en voorgesteld, en het publiek en de mediaruimte 'parallel' bezet. naar het WSF. Bij elke bijeenkomst van de WSF International Council vroegen zijn leden met een zekere jaloezie de afwezigheid van het WSF bij de organisatie van deze campagnes; ze vroegen zich af waarom de leiders van deze bewegingen niet waren gekomen om de deelname van het WSF te vragen of zich bij de grote tent aan te sluiten….
Tegenwoordig is deze vraag cruciaal voor een beweging die open en verenigend wil zijn, en het omslachtige proces van (niet-) besluitvorming door de Internationale Raad is deels een eerste antwoord. In ieder geval is de opkomst van deze bewegingen meer te verwelkomen dan jaloers op ze te zijn. Dat gezegd hebbende, moet ook worden erkend dat als een brede en open ruimte zoals het WSF niet had bestaan en niet zou blijven bestaan, deze campagnes / bewegingen niet het mondiale belang zouden hebben gehad dat ze hadden gehad en waarschijnlijk belangrijk zouden zijn gebleven op sociaal gebied. verschijnselen, zij het gelokaliseerd. Het is omdat het WSF in de loop der jaren heeft bijgedragen aan het opbouwen van netwerken van organisaties en verenigingen, het openen van kanalen voor uitwisseling en communicatie, het samenbrengen van leiders uit het maatschappelijk middenveld van over de hele wereld, dat lokale strijd en specifieke problemen kunnen worden doorgegeven en vrijwel onmiddellijk wereldwijd ondersteund zonder gebruik te maken van traditionele media.
Zal de toekomst van het WSF daarom bestaan uit het doorgeven en verspreiden van de strijd en voorstellen die onafhankelijk over de hele wereld naar voren komen? De toekomst zal het leren, maar als dit het geval is, heeft het WSF zijn doel bereikt, want het zal dan precies die ruimte zijn, nu virtueel, waar de voorstanders van een alternatieve wereld elkaar kunnen raadplegen en allianties kunnen smeden om die andere op te bouwen. mogelijke wereld.
Coverfoto Gilio Brunelli (linksboven) met CIDSE-afgevaardigden op het World Social Forum 2018 in Brazilië - Credit: CIDSE.
* In augustus 2016 sponsorde de Canadese lidorganisatie van CIDSE, Development and Peace, het World Social Forum in Montreal en deelde hun WSF-ervaring in een video-.
Extra lezen:
"20 jaar World Social Forum, een kort CIDSE-verhaal " door Markus Brun, hoofd van de afdeling Internationale Samenwerking bij Fastenopfer (Zwitserland)