Respect voor de mensenrechten in Gaza - maak nu een einde aan de illegale blokkade!
11 februari 2021
In 2012 bracht de VN een rapport uit waarin werd gewaarschuwd dat Gaza in 2020 onleefbaar zou worden, tenzij er fundamentele veranderingen werden doorgevoerd en Gaza open toegang kreeg tot de buitenwereld.[1] Dit jaar is de illegale blokkade van Gaza zijn 14 jaar ingegaan en Israël blijft de bevolking van Gaza hun fundamentele rechten en een waardig leven ontzeggen.[2] Er is geen reëel vooruitzicht op significante verandering of herstel voor Gaza. Integendeel, een verdeeld Palestijns leiderschap en de wereldwijde Covid-19-pandemie verergeren en versnellen de sociale en economische ineenstorting. Er is maar één remedie, de blokkade moet onmiddellijk worden opgeheven!
Ondanks de sluiting, gevaren en ontberingen weigeren de mensen in Gaza zich te laten definiëren door het conflict dat hun dagelijks leven beïnvloedt. Net als andere mensen over de hele wereld hopen en dromen ze op een betere toekomst. De mensen in Gaza zijn vastbesloten om het leven 'leefbaar' te maken en tonen daarbij een enorme vastberadenheid en creativiteit. We mogen echter niet vergeten dat de menselijke veerkracht zijn grenzen kent wanneer we geconfronteerd worden met zulke extreme tegenslagen, zoals het geval is in Gaza.
Sprekers: - Asmaa el Khaldi, filmmaker en verteller, Gaza Sky Geeks Majed Abusalama, directeur, we zijn geen nummers - Dina Khadra en Ahmed Al Aydi, Theaterdagproducties
Sprekers: - Amaal Syam, algemeen directeur Centrum voor Vrouwenzaken (WAC) - Wafa 'Abdel Rahman, directeur, Filastiniyat - Maha Al Raei, directeur, Wessal Network
14 jaar illegale blokkade
Sinds 1967 is Gaza onder Israëlische militaire bezetting geweest, samen met de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Golanhoogten. Israël controleert alle in- en uitgangen (behalve de grensovergang met Egypte), evenals het luchtruim en de kustlijn van Gaza. Als gevolg hiervan behoudt Israël onder het Internationaal Humanitair Recht (IHR) de effectieve controle over Gaza als bezettingsmacht.
In 2007 verdreef Hamas Fatah en nam met geweld de Gazastrook over. Als reactie legde Israël een land-, zee- en luchtblokkade op aan de bijna twee miljoen mensen, waarbij de hele burgerbevolking van Gaza werd gestraft voor daden waarvoor zij geen verantwoordelijkheid dragen. Dit is een vorm van collectieve bestraffing die onder het internationaal humanitair recht als strikt illegaal wordt beschouwd.[3]
De Israëlische blokkade van de Gazastrook wordt in stand gehouden door middel van een systeem van beperkende maatregelen en sancties die het reizen van bijna alle mensen in en uit Gaza verbieden. Zeldzame uitzonderingen worden verleend aan mensen die medische, commerciële of educatieve vergunningen hebben verkregen.[4] Zowel de invoer van goederen in Gaza als de uitvoer naar Israël, de Westelijke Jordaanoever en derde landen wordt sterk beperkt. Als gevolg van het Israëlische beleid is de Gazastrook in een diepe economische, sociale en humanitaire crisis beland.
De Palestijnse Autoriteit legde haar eigen sancties op aan de de facto Hamas-regering, zoals het uitstellen, verlagen en inhouden van de salarissen van overheidsmedewerkers.[5] Deze zijn bedoeld om Hamas onder druk te zetten om de controle op te geven en vormen ook een vorm van collectieve bestraffing. In de praktijk hebben de maatregelen het leven in Gaza extra onder druk gezet.
Een door de mens veroorzaakte economische en humanitaire ramp
De Israëlische beperkingen en de militaire vijandelijkheden in 2008, 2012 en 2014 hebben een verwoestende impact gehad op de economie en het welzijn van de Palestijnen. Stroomtekorten ondermijnen de kwetsbare economie van Gaza, met name de productie- en landbouwsector.[6] De privésector in Gaza is sterk afhankelijk van Israëlische vergunningen en beleidsbeslissingen over welke goederen, uitrusting en grondstoffen er in en uit mogen. Deze uiterst beperkende voorwaarden hebben geleid tot de deontwikkeling van de Gazastrook.[7]
Momenteel leeft meer dan de helft van de bevolking in Gaza onder de armoedegrens, is minstens 75% afhankelijk van humanitaire hulp en is 69% van de jongeren werkloos.[8]Schoon drinkwater is voor 95% van de bevolking niet beschikbaar en de aanhoudende stroomtekorten hebben ook hun weerslag op de levering van essentiële diensten, zoals gezondheidszorg, water en sanitaire voorzieningen.[9]
Zelfs vóór de uitbraak van Covid-19 had de WHO gewaarschuwd dat de gezondheidszorg in Gaza "op instorten stond".[10] De blokkade, opeenvolgende militaire vijandelijkheden in 2008, 2012 en 2014, en de verminderde financiering voor UNRWA (de belangrijkste zorgverlener in Gaza) hebben een tekort aan medicijnen, medische apparatuur en personeel veroorzaakt. Vaccins zijn nu nodig om de volksgezondheid te garanderen, maar de Israëliër heeft geweigerd ze aan Gaza te verstrekken en heeft afstand gedaan van zijn verantwoordelijkheden als bezettingsmacht onder de Vierde Conventie van Genève.[11]
De mensen in Gaza zijn standvastig geweest en komen in opstand tegen de blokkade, het onrecht en de erbarmelijke levensomstandigheden. In 2018 en 2019, tijdens de 'Great March of Return', eisten burgerdemonstranten een einde aan de blokkade en hun recht als vluchteling om naar huis terug te keren. Ze werden geconfronteerd met onevenredig en zelfs dodelijk geweld van het Israëlische leger.[12] In de nasleep werden de daders niet verantwoordelijk gehouden, waardoor gewonde en getraumatiseerde slachtoffers zonder gerechtigheid achterbleven.
Verzet is ook te vinden in het vreedzame dagelijkse werk van maatschappelijke organisaties, lokale ondernemers en jonge activisten die het verschil maken. Hun betrokkenheid is essentieel om het leven leefbaarder te maken en zaait hoop voor de mensen in Gaza. Ondanks het bewonderenswaardige werk dat ze doen, zal verandering voor Gaza niet zonder politieke oplossingen komen. Het zal niet komen zonder dat het internationaal humanitair recht en de mensenrechten worden gehandhaafd en degenen die het schenden ter verantwoording worden geroepen. Verandering zal alleen hand in hand gaan met gerechtigheid en respect voor de onvervreemdbare rechten van de bevolking van Gaza.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat wij u de beste ervaring kunnen geven op onze website. Als u op ok klikt, gaat u akkoord met de cookies en het privacybeleid.Ok
