Ter gelegenheid van Earth Day, dat elk jaar op 22 april wordt gevierd, publiceren we een interview met klimaatactivisten voor jongeren Adelaïde Charlier uit België.
De jeugdbeweging voor klimaat blijft ondanks de pandemie groeien
Foto: Adélaïde Charlier.
Elk jaar vieren we Dag van de Aarde door de manier waarop we op deze planeet leven te heroverwegen en hopelijk bewust te worden en actief te worden in de verdediging van ons gemeenschappelijk huis. Deze dag is een bijzondere gelegenheid om onszelf te inspireren en te blijven oproepen tot de systemische verandering die nodig is om een radicale ecologische transitie na te streven. Terwijl president Biden een Top van de klimaatleiderwillen we de cruciale rol van multilateralisme en samenwerking benadrukken om de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs te bereiken, om de belangrijkste uitdagingen van onze tijd echt aan te pakken; moge deze top de gelegenheid zijn voor regeringen om hun inzet en leiderschap serieus te nemen en van woorden in daden over te gaan, met diepe aandacht voor de bescherming van de mensenrechten en de aantasting van het milieu in de meest kwetsbare regio's van de wereld.
Een diepgaande visie op transformatie en een hernieuwde relatie met de natuur is iets dat in de loop der jaren al bekender wordt bij jongere generaties. In 2018 en als een daad van rebellie stopte Greta Thunberg met naar school gaan om klimaatactie te eisen van haar leiders in de straten van Zweden. Bijna drie jaar later blijft dezelfde visie die Greta kracht gaf, andere studenten inspireren om hun zorgen en eisen te uiten door middel van activisme.
Jeugd voor klimaat is een van de bewegingen die opkwam om deze oproep tot actie te consolideren, met een duidelijke en directe boodschap, zoals ze uitleggen: “Het huidige klimaatbeleid is niet ambitieus genoeg, niet op lokaal niveau, noch op nationaal niveau, noch op internationaal niveau. Youth for Climate wil een duidelijk apolitiek signaal afgeven dat er nu concrete maatregelen genomen moeten worden ”. Adélaïde Charlier, geboren in België, is een van de medeoprichters.
Na een verplichte onderbreking vanwege de pandemische beperkingen, heeft Youth for Climate een aantal van hun activiteiten hervat en bereiden ze zich veel meer voor op de toekomst. CIDSE sprak met haar over haar activisme, het belang van sociale inclusie binnen de klimaatbeweging en haar verwachtingen voor de nabije toekomst.
Wat heeft je ertoe aangezet om activist te worden?
Voor mij gebeurde het tijdens COP 24, toen België niet een van de meest ambitieuze landen was en het had moeten zijn, als een van de meest comfortabele landen ter wereld. Twee dagen voor die COP waren we honderdduizenden op straat in Brussel, inclusief ikzelf en enkele van mijn vrienden. Op dat moment realiseerde ik me een enorme kloof tussen wat er werd geëist door burgers en experts, en wat er feitelijk gebeurde op politiek niveau. Toen besefte ik dat we de volgende stap konden zetten. En dus begon ik burgerlijke ongehoorzaamheid te doen, wat betekent dat ik school moest overslaan en waar ik nog nooit aan had gedacht te doen, ik dacht "we moeten verder gaan", en ik kon het alleen doen omdat ik voelde dat ik niet de enige was. iemand die het wilde doen.
Hoe verspreid je deze geest?
Ik denk dat het eerste is om erover te praten. Praat erover in uw familiegroep, in de groep van uw vrienden of zelfs op school, want dit zijn ook plaatsen waar het - vóór de burgerbeweging - niet gebruikelijk was om over te praten, maar nu is het als een echt onderwerp dat u kunt benaderen. Als het bij jou begint, zal het zich verspreiden. Ik heb niet in gedachten "Oh, ik ga iedereen overtuigen", want niet iedereen zal een activist worden, maar er zijn zoveel manieren om in de transitie te worden opgenomen, om in die beweging te worden opgenomen zonder om op straat te zijn. Er zijn zoveel manieren om actief te zijn.
Hoe ging het voor de beweging tijdens de pandemie?
In België kunnen we echt zien dat er feitelijk een jeugddepressie is die toeneemt, wat een reëel probleem is, maar waarom is het? het is omdat jongeren niet naar school gaan. Maar we zijn hier, klaar om ons te engageren. We willen deelnemen aan de discussies; we willen deel uitmaken van wat er in de samenleving gebeurt. Er werd ons altijd verteld dat we een generatie achter onze laptops zaten, dat we gewoon films wilden kijken en chillen, maar eigenlijk laat het nu zien dat het een jaar geleden is dat jongeren dat deden (School Strikes for the Climate) en dat ze erg moe zijn, ze wil gewoon naar buiten gaan en zich engageren.
Hoe ervaar je de inclusiviteit van de jeugdklimaatbeweging voor België vanuit je wereldwijde ervaring?
“Inclusiviteit” is een sleutelwoord voor een beweging. Het is iets waar we nog steeds mee worstelen omdat het niet gemakkelijk is, maar het is iets dat onze beweging echt ter harte neemt en het is nu het middelpunt van onze aandacht. We zijn er sterk van overtuigd dat als we willen dat deze verandering in de wereld plaatsvindt, we deze ook in onze beweging moeten doorvoeren. We proberen veel te leren, en we proberen zo inclusief mogelijk te zijn op internationaal niveau en we leren zoveel.
Wat verwacht je van 2021? Wat vind je van het komende decennium?
Het is moeilijk om dingen te verwachten sinds Corona is gebeurd. Wat ik van dit decennium zou verwachten, is een sterkere mobilisatie van burgers, en met mobilisatie bedoel ik niet alleen ngo's en bewegingen. Ik hoop echt een politiek systeem te zien dat zich echt openstelt voor een meer participatieve democratie, waar we kunnen zien dat burgers worden betrokken bij de beslissingen die worden genomen, waarbij we niet alleen elke 4, 5 of 6 jaar een beroep doen op burgers wanneer ze moeten stemmen, maar waar ze ook daadwerkelijk aanwezig kunnen zijn als er besluiten worden genomen.
En voor 2021 kan ik alleen maar hopen op krachtige acties van burgers en mobilisaties. We kunnen niet wachten tot Corona weggaat. In eerste instantie dacht ik dat we dat zouden doen, maar vandaag, als we blijven wachten, gaan we in slaap vallen, dus we moeten nu beginnen, we moeten verschillende manieren vinden. Sommige mensen zouden accepteren de regels te overtreden; anderen niet, en dat is helemaal prima, maar we moeten wakker blijven, en we moeten de media ook verantwoordelijk houden voor het verspreiden van nieuws rond andere thema's dan corona.