Het belang van de West-Afrikaanse GCLTE-karavaan voor vrouwelijke boeren - CIDSE

Het belang van de West-Afrikaanse GCLTE-caravan voor boerinnen

Van 20 november tot 11 december 2021, de derde editie van de karavaan van de West-Afrikaanse Wereldwijde convergentie voor land-, water- en zaadstrijd (GCLTE-AO) reisde door vijf verschillende landen in West-Afrika (Gambia, Senegal, Guinee-Bissau, Guinee Conakry en Sierra Leone). Deze tweejaarlijks evenement, geleid door een regionale coalitie van maatschappelijke organisaties, op geloof gebaseerde actoren en sociale bewegingen, heeft tot doel gemeenschappen te ondersteunen en samen te brengen die zich verzetten tegen het grijpen van hun natuurlijke hulpbronnen en de systematische mensenrechtenschendingen die het veroorzaakt. Tijdens de karavaan delen deelnemers hun verhalen en worstelingen met elkaar en gaan ze in gesprek met overheidsfunctionarissen, traditionele en religieuze leiders om hun stem te laten horen.
In Gambia, waar de reis begon, werd de karavaan gehost door de Nationale Coördinerende Organisatie van Boerenverenigingen Gambia (NACOFAG). Dit is een netwerk van boeren- en producentenverenigingen uit Gambia die werken rond de thema's goed bestuur, belangenbehartiging en lobby.

In deze blogbijdrage, Burry Tunkara, Assistant Program Officer bij NACOFAG en President of ADDAD Gambia, bekijkt de Caravan vanuit het perspectief van boerinnen en hun strijd voor landrechten. 

De karavaan & boerinnen strijden voor landrechten

Burry Tunkara bij de Caravan in 2021

De derde editie van de karavaan van de Global Convergence for land, water and seed fight was goed bezocht. Het mobiliseerde meer dan 200 deelnemers, waarvan 60 tot 70 procent vrouwen en jongeren uit verschillende sectoren, waaronder voedselproducenten, veetelers, traditionele en religieuze leiders, maatschappelijke organisaties en sociale bewegingen. Het trok ook de aandacht van veel mensen, vooral vrouwen, die actief zijn in de landbouw.  
Voor mij was het de tweede keer dat ik meedeed aan de karavaan. De eerste keer was binnen 2018 toen ik een van de twee afgevaardigden uit Gambia was die via het NACOFAG-platform deelnamen. Ik kon ervaringen delen met en luisteren naar ervaringen van verschillende mensen in verschillende landen en ontmoette veel vrouwelijke boeren die moeite hebben om toegang te krijgen tot land in hun gemeenschap. Deze ervaring motiveerde mij en mijn collega's bij NACOFAG zo erg dat we actief betrokken zijn geraakt bij de voorbereiding en logistiek van de derde editie van de Caravan, die in Gambia gelanceerd werd. 
De strijd van vrouwelijke boeren om toegang te krijgen tot land is van cruciaal belang. In ontwikkelingslanden zijn vrouwen verantwoordelijk voor ongeveer 70% van de voedselproductie, vooral in West-Afrika, en veel vrouwen zijn voor hun voortbestaan ​​afhankelijk van de landbouw. Ze werken heel hard om hun gemeenschap te ondersteunen en een omgeving te creëren waarin hun kinderen toegang hebben tot onderwijs en in hun sociale behoeften wordt voorzien. Toch vinden ze het nog steeds erg moeilijk om een ​​stuk land in hun gemeenschap te bezitten. In sommige gemeenschappen hebben vrouwen minder of geen rechten als het gaat om grondbezit. Op zoek naar een fatsoenlijke baan om te overleven en voor hun kinderen te zorgen, voelen vrouwen zich vaak gedwongen om van land naar land of van het platteland naar stedelijke centra te migreren. 

Nee tegen sociaal onrecht rond landrechten voor boerinnen 

Sociaal onrecht viert hoogtij in onze samenleving, vooral voor vrouwen. Sommige van deze sociale onrechtvaardigheden worden versterkt door culturele normen en waarden, die vrouwen het zwijgen opleggen en hen dwingen te gehoorzamen aan alles wat door mannen en ouderen wordt beslist. Ze maken het ook onmogelijk voor vrouwen om het land van hun man of familie te erven. Dit is volkomen onrechtvaardig, want in veel gevallen zijn vrouwen de kostwinners in hun gezin en nemen zij het voortouw in de zorg en catering van het hele gezin. Veel vrouwen hebben ook hun land en eigendommen laten innemen zonder compensatie.  
Tijdens de karavaan hoorde ik een verhaal dat me bijzonder raakte. Het was het verhaal van Alasan en zijn moeder, die de 'cultuur van stilte' doorbraken door hun worstelingen met ons te delen. Alasan, een 13-jarige jongen, en zijn moeder hebben veel sociaal onrecht meegemaakt na de dood van zijn vader, die altijd voor financiële stabiliteit had gezorgd en onroerend goed op zijn naam had staan. Na zijn dood weigerde zijn familie zijn vrouw en kinderen echter de toegang tot dit bezit. Uit haar verhaal leerde ik dat de zaak zelfs voor de rechter werd gebracht omdat ze gerechtigheid wilde voor zichzelf en haar kinderen. Ze verloor de zaak echter en zei: 'het moet zijn omdat ik een vrouw ben of omdat ik geen familie heb die op dit niveau voor mij opkomt'. Voor Alasan is het ongelooflijk moeilijk om zijn moeder te zien lijden en aangezien ze geen mogelijkheid heeft om dit schoolgeld te betalen, moest hij een baan gaan zoeken, ondanks de verantwoordelijkheden en gevaren die dit met zich meebrengt.  


Dit is slechts een van de vele verhalen, aangezien de strijd om land en andere natuurlijke hulpbronnen een belangrijk punt van zorg is voor alle vrouwen die bij de karavaan betrokken zijn. De karavaan was voor hen een geweldige kans om zich uit te spreken; bewustmaking en pleitbezorging voor land, water en zaden, en actief betrokken zijn bij acties voor sociale en ecologische rechtvaardigheid. Daarbij konden ze de dialoog aangaan met overheden, traditionele en religieuze leiders en hen vragen om bij te dragen aan de empowerment van vrouwen in de landbouwsector door hun toegang tot land en andere natuurlijke hulpbronnen te verzekeren. Ze drongen er bij hen op aan om na te denken over hun strijd en om vanaf de basis te worden betrokken bij de besluitvorming.


Betrokkenheid van lokale leiders bij het ondersteunen van landrechten

Chief Dawda York, een lokale chef van het Nianija-district in Gambia, was direct betrokken bij de karavaan. Voor hem was het een groot genoegen om deel uit te maken van deze beweging die boeren, vooral vrouwelijke boeren, in staat stelt hun landbouwactiviteiten uit te voeren en land, water en zaden veilig te stellen voor landbouwproductie. Sprekend namens alle leiders in Gambia, erkende hij dat, hoewel voor de meeste vrouwen de belangrijkste bezigheid landbouw is, ze nog steeds geen eigen land kunnen hebben/bezitten. Dit eigendom is echter cruciaal omdat het hen in staat zou stellen commerciële landbouw te bedrijven, wat meer kansen biedt dan zelfvoorzienende landbouw. Dit komt omdat de meeste vrouwen tuinieren in hun huis of achtertuin om groenten te verbouwen die alleen voor consumptie bestemd zijn.  
In verschillende gevallen had hij als plaatselijk hoofd al vrouwen ondersteund bij het veiligstellen van land voor landbouw. De Global Convergence Movement for Land, Water and Seeds-strijd inspireerde hem en maakte hem meer bewust van de worstelingen waarmee vrouwelijke boeren worden geconfronteerd. Dit bewustzijn werd gedeeld met andere leiders, wat ertoe leidde dat ze verschillende platforms in verschillende Afrikaanse landen bezochten, waar de activiteiten gericht zijn op vrouwelijke boeren, het veiligstellen van eigendom van het land en een grotere deelname aan de besluitvorming. Deze activiteiten, waaronder seminars en campagnes, motiveerden hem om meer dan 130 vrouwen in zijn district te ondersteunen bij het veiligstellen en bezitten van land voor landbouw en andere landbouwactiviteiten.  


Vertrouwen krijgen om voor rechten te vechten  

Het groene boek van de CGLTE, het pleitbezorgingsdocument dat de eisen van gemeenschappen verwoordt, benadrukt dat "de toekomst in handen is van vrouwen", die leiders zouden moeten zijn in onze overgang naar duurzame landbouw- en voedselsystemen. In de meeste gevallen vormen zij de meerderheid van de agrarische gemeenschap. Daarom is het van cruciaal belang om hen te ondersteunen bij het verwerven van land en hen in staat te stellen hun activiteiten uit te voeren. Dit omvat goede praktijken op het gebied van landbeheer en het weglaten van ongunstige culturele normen en waarden die de empowerment van vrouwen in de weg staan.  
Dankzij de karavaan en de Global Convergence Movement voor land-, water- en zaadstrijd in West-Afrika, kregen de vrouwen die deelnamen het vertrouwen om te strijden voor hun rechten op natuurlijke hulpbronnen. Ze riepen regeringsautoriteiten en traditionele en religieuze leiders op om in te grijpen en te zorgen voor een gunstig landbeleid en goed landbestuur om vrouwelijke boeren in staat te stellen toegang te krijgen tot en land te bezitten.  



Fotocredits: West African Global Convergence for land, water and seed fights (GCLTE-AO) en ADDAD Gambia.

Deel deze inhoud op sociale media