Palestijnse vrouwen in de Gazastrook tussen Siege en Covid-19 - CIDSE

Palestijnse vrouwen in de Gazastrook tussen Siege en Covid-19

Palestijnse vrouwen in de Gazastrook leven in moeilijke omstandigheden als gevolg van de verslechterende interne politieke, economische en sociale omstandigheden onder de misdrijven van de aanhoudende bezetting, de Palestijnse divisie en de opgelegde belegering van de Gazastrook. De levensomstandigheden onder bezetting worden voor vrouwen verslechterd onder de heersende patriarchale cultuur en de Palestijnse wetten die vrouwen blootstellen aan geweld en discriminatie.

In 2006 legde de Israëlische bezetting een verlammende belegering van de Gazastrook op als collectieve straf voor burgers nadat Hamas de parlementsverkiezingen had gewonnen, wat een schending is van alle internationale verdragen en conventies en die veertien jaar later nog steeds van kracht is. De Verenigde Naties en haar lidstaten hebben Israël niet voldoende onder druk gezet om het internationaal publiekrecht na te leven. De belegering viel samen met de Palestijnse politieke verdeeldheid tussen de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook die plaatsvond op 14 juni 14.

Tijdens deze 14-jarige belegering lanceerden Israëlische troepen in 2008, 2012 en 2014 ook drie militaire offensieven op de Gazastrook. Bijna 4000 Palestijnen werden gedood, waaronder bijna 500 vrouwen, en duizenden raakten gewond. Bovendien werden duizenden huizen gesloopt en werden gezinnen gedwongen ontheemd. Veel van deze woningen zijn nog steeds niet herbouwd.

Op 365 km wonen twee miljoen Palestijnen2, dat werd geclassificeerd als een onbewoonbaar gebied volgens een rapport van de Verenigde Naties in 2012 getiteld "Gaza in 2020… A Livable Place?". Meer dan 80% van de bevolking leeft van humanitaire hulp. Het werkloosheidspercentage in de Gazastrook heeft 52% bereikt, van wie 75% vrouw is. De participatiegraad van vrouwen in de beroepsbevolking in de Gazastrook bedraagt ​​niet meer dan 20%, en 21% van de gehuwde vrouwen was voor de leeftijd van 18 jaar getrouwd.

De slechte economische en sociale omstandigheden in de Gazastrook vormen een vruchtbare omgeving voor de toenemende mate van gendergerelateerd geweld tegen meisjes en vrouwen in de Palestijnse samenleving. De resultaten van de geweldsenquête van 2019 gaven aan dat bijna een derde van de Palestijnse vrouwen het slachtoffer is van geweld, waarvan 38% in de Gazastrook. Bovendien werden dit jaar, van januari tot oktober, 16 vrouwen vermoord om verschillende redenen, waaronder zogenaamde "eerwraak". Door de Israëlische belegering en sluiting van de grensovergangen konden honderden vrouwen niet reizen om hun studie af te ronden en in het buitenland te worden behandeld, vooral kankerpatiënten.

De pandemie verslechterde de omstandigheden van vrouwen in de Gazastrook, aangezien vrouwen altijd zwaarder worden belast tijdens sociale crises. Het virus verspreidde zich in de onleefbare Gazastrook onder een vervallen gezondheidssysteem als gevolg van een gebrek aan apparaten, apparatuur en medicijnen.

De staat Palestina heeft op XNUMX maart de noodtoestand uitgeroepen en de feitelijke regering in Gaza heeft een reeks voorzorgsmaatregelen genomen om de verspreiding van het virus te beperken. De meeste interventies hadden echter geen betrekking op de sociale realiteit, waarvan het ergste probleem gendergerelateerd geweld is, ondanks de hoge geweldscijfers tijdens de pandemie. In de Gazastrook werden noodcomités gevormd zonder daadwerkelijke deelname van maatschappelijke organisaties en zonder aanwezigheid van vrouwen.

De bewegingsbeperkingen hadden gevolgen voor de economische situatie van vrouwen en hun gezinnen. Veel vrouwen verloren hun baan, vooral parttime contracthouders, dagelijkse arbeiders en kleuters. 98% van de door vrouwen geleide kleine bedrijven in de Gazastrook hebben hun activiteiten stopgezet, en vrouwelijke ondernemers komen voor een echt dilemma te staan, vooral degenen die de kostwinners zijn van hun gezin (bron: studie van het Women's Affairs Center over de impact van Coronavirus op kleine bedrijven in de Gazastrook).

De pandemie heeft de ongelijkheid in de rolverdeling tussen mannen en vrouwen verergerd, aangezien het de huishoudelijke lasten en onbetaalde zorgtaken van vrouwen heeft vergroot. Vrouwen zorgen voor kinderen, ouderen, zieken, mensen met een handicap en anderen die zorg en aandacht nodig hebben binnen het gezin. Ze zijn ook verantwoordelijk voor het onderwijs aan hun kinderen, vooral wanneer scholen en verschillende onderwijsinstellingen gesloten zijn. Vrouwen zijn ook verantwoordelijk voor de zorg voor mensen die besmet zijn met Coronavirus die thuis in quarantaine zijn geplaatst, waardoor hun risico op infectie toeneemt.

Meer dan 50% van de Palestijnse gezinnen lijdt aan voedselonzekerheid en ondervoeding. Met minder of geen inkomen in gezinnen worden vrouwen en meisjes het eerst getroffen, omdat gezinnen hun voedselconsumptie en -kwaliteit verminderen. De verslechterende economische situatie en voedselzekerheid veroorzaken ook gezinsspanningen die escaleren in geweld.

Door de pandemie is het aantal gevallen van gendergerelateerd geweld in al zijn vormen en soorten toegenomen. Uit een onderzoek van het Centrum voor Vrouwenzaken bleek dat 84% van de vrouwen aangaf meer geweld te hebben gehad dan vóór de pandemie, om nog maar te zwijgen van het sociale stigma en pesten van vrouwen die met het virus besmet zijn.

De sluiting van de burgerlijke en sharia-rechtbanken belemmerde de rechtsgang en belette vrouwelijke slachtoffers van gendergerelateerd geweld om toegang te krijgen tot hun rechten, met name hun recht op hechtenis, het zien van kinderen, alimentatie, enz.

Een groot aantal vrouwen die tijdens de pandemie contact met ons hebben opgenomen, lijdt aan depressie, angst, overmatige nervositeit, ernstige angst, obsessie met het opvolgen van nieuws en andere psychische en mentale stoornissen.

Vrouwen, vooral vrouwen met een [visuele] handicap, hebben minder toegang tot digitale infrastructuur en hebben dus minder toegang tot cruciale informatie over de pandemie, inclusief gezondheids- en reproductiediensten, en zelfs de behandeling van COVID-19. d

Voor Palestijnse vrouwen gaat de nachtmerrieachtige cirkel van geweld, ziekte en ontbering door onder een schijnbaar eindeloze bezetting



Over de auteur: Amal Syam is een activist en voorvechter van de mensenrechten en gendergelijkheid van vrouwen, een gendertrainer en onderzoeker uit Gaza, Palestina. Ze bekleedde de functie van directeur van Women's Affair Center (WAC) sinds 2009.

Deel deze inhoud op sociale media