Stefan Salzmann is desk officer voor duurzaamheid bij het Swiss Lenten Fund - Fastenopfer. Hij is de vader van een 1-jarige zoon en woont in een koolstofarme gemeenschap in de stad Zürich (Zwitserland) genaamd "Kalkbreite". In dit interview deelt hij zijn ervaring met ons.
Wat is het "Kalkbreite" -project en hoe ben je ermee bezig?
De gemeenschap is georganiseerd als een coöperatie. Het is een huis met 90-flats en 250-inwoners. Er zijn ook bedrijven en diensten. Er is een winkel met lokaal eten, twee bars, een restaurant, een arts en een filiaal van de Alternative Bank of Switzerland. Vanwege de coöperatieve structuur moeten we een bepaald bedrag betalen om onze huur te dekken, wat veel goedkoper is in vergelijking met marktgerichte huurprijzen in het centrum van de stad - het maakt duurzaam wonen aantrekkelijk, ook voor gewone mensen.
Waarom is het belangrijk, specifiek en anders dan het algemene productie- / consumptiesysteem? Hoe is het project "Kalkbreite" transformatief? Kan dit initiatief het leven van mensen verbeteren?
De constructie van het gebouw gebeurde met een zeer lage energie-input. Als voorbeeld is zoveel mogelijk gerecycled beton gebruikt. Het gebouw is geïsoleerd volgens de hoogst beschikbare normen en de weinige extra energie-input komt uit grondwater. Zonnepanelen op het dak leveren elektriciteit. Terwijl we in dit gebouw wonen, gebruiken we een duurzame hoeveelheid energie - onze persoonlijke levensstijl is natuurlijk niet gereguleerd, behalve dat we geen auto mogen hebben. Er is echter een coöperatie voor autodelen om de hoek.
Het bijzondere van onze coöperatie is dat we de hoeveelheid privéruimte tot een minimum hebben beperkt. Hierdoor kunnen we minder energie gebruiken (voor constructie en verwarming). In plaats daarvan zijn er veel kamers die voor alle inwoners toegankelijk zijn via een reserveringssysteem. Er is een dakkeuken, een sauna, een muziekkamer, een houtwerkplaats, een bibliotheek en dergelijke die open zijn en op de een of andere manier gedeeld worden. Dit betekent dat we niet moeten leven zonder een bepaalde luxe om duurzaam te zijn, en dit geeft de mogelijkheid aan een bredere bevolking om duurzamer te leven. Ze zijn niet noodzakelijkerwijs idealistisch, maar zijn gewoon geïnteresseerd in goede levensomstandigheden. Dit maakt de "Kalkbreite" -oplossing voor mij erg interessant.
Wat is de haalbaarheid van dit alternatief? Hoe begon het? Welke uitdagingen werden geconfronteerd?
Het begon tien jaar geleden met enkele plannen die aan de stad Zürich werden gepresenteerd. De politieke wil van de stad Zürich was erg belangrijk voor de algehele uitvoering van het project. Zonder hun politieke wil zou een of andere winstmaximaliserende onderneming op dit gebied hebben gebouwd om hoge huren en winsten te genereren.
Hoe is de ervaring om dit initiatief met anderen te delen? Hoe kunnen deze alternatieven worden herhaald en versterkt?
Dit idee herhalen is mogelijk! Natuurlijk is er veel tijd nodig om een huis voor 250-bewoners te bouwen, maar het idee, het concept en de geleerde lessen zijn online beschikbaar en zijn gratis voor iedereen: www.kalbreite.net [In het Duits]
De coöperatie “Kalkbreite” bouwt al een tweede huis in het centrum van Zürich aan de Zollstrasse - met hetzelfde doel: een duurzame manier van leven bieden.
Wat is je conclusie?
Duurzaam leven betekent het verminderen van consumptie en de ecologische voetafdruk. Dit kan betekenen om minder te consumeren, maar het betekent niet noodzakelijkerwijs "minder" zoals het voorbeeld van "Kalkbreite" laat zien. Ik heb nog nooit geleefd op zo'n kleine ecologische voetafdruk, met zo hoge levensstandaarden, zoals de kans om van een sauna te genieten. Dergelijke oplossingen zijn noodzakelijk en we moeten ze promoten!
Link naar Kalkbreit Project in Zwitserland: www.kalkbreite.net [In het Duits]