De recordhoge voedselprijzen veroorzaakt door droogte bij 's werelds grootste landbouwexporteur zouden ons moeten doen nadenken over onze relatie met voedsel en het niet-duurzame systeem dat we eromheen hebben bedacht.
In juli 2012 klom de FAO-voedselprijsindex met 6 procent, wat kan worden toegeschreven aan ongunstig weer, met name de huidige Amerikaanse droogte die de maïsprijzen op de internationale markten heeft opgedreven. We ondervinden echter geen willekeurige weersomstandigheden. We zijn volledig ondergedompeld in een klimatologische transitie die de manier waarop we op deze planeet functioneren zal veranderen met ernstige gevolgen voor de armsten.
In 2007-08 waren we getuige van de eerste volledige voedselcrisis in 30-jaren, met rellen in meer dan 30-landen. Er werden veel excuses gegeven om de toenmalige prijsstijgingen te rationaliseren, waarbij veel beleidsmakers ervoor kozen de fundamentele factoren aan de aanbodzijde of de vraatzuchtige trek van China en India te beschuldigen en grotendeels de rol negeerden die speculatie op grondstoffenmarkten speelde bij het verergeren van de prijsstijgingen. Geïnspireerd door de 2007-08 voedselcrises, heeft de G20, onder toezicht van Frankrijk, marktinformatiesystemen (AMIS) en een Rapid Response Forum (RRF) gecreëerd om enkele problemen in de landbouwvoorspelling te voorkomen en de capaciteit om dienovereenkomstig te reageren te verbeteren. Hoewel welkom, zijn deze initiatieven als verstoppen achter een vijgenblad te midden van een zondvloed. De voedselcrisis van 2007-08 was niet alleen het gevolg van een droogte in Rusland of de gulzigheid van opkomende landen. Het feit is dat er veel factoren zijn die de voedselprijzen beïnvloeden, waaronder ook onze energiekeuzes.
Mandaten, doelen en incentives van biobrandstoffen zijn slimme middelen waarmee we onze onverzadigbare honger naar energie zijn gaan stillen. Dit heeft geleid tot een volledige strijd tussen voedsel en brandstof, zoals blijkt uit de droogte in de VS. Mandaten, subsidies en blending-doelstellingen verergeren de prijselasticiteit van de vraag die bijdraagt aan de volatiliteit op de grondstoffenmarkten. Dit voedt verhitte debatten in de VS en Europa over biobrandstoffen die wijzen op de onvermijdelijke noodzaak om onze strategieën te veranderen.
Dit moment is een weerspiegeling van de komende dagen, waarop klimaatverandering onvermijdelijk onze productiecapaciteit zal veranderen en de prijzen aan de aanbodzijde zal beïnvloeden. We moeten nu kiezen, passen we 'business as usual' aan of blijven we de financiële markten toestaan te speculeren op de prijs van grondstoffen, blijven we voedselgewassen omleiden voor biobrandstoffen en blijven we industriële modellen van landbouwproductie nastreven die onze bodem verzwakken en onze veerkracht of ons vermogen om te reageren op klimaatverandering inperken
We hebben marktregelgeving nodig om de volatiliteit te beteugelen, we hebben mandaten en subsidies voor agrofuels nodig om te worden gestopt, we hebben strategische voedselreserves nodig om lokale markten te ondersteunen en te helpen de volatiliteit van de voedselprijzen te verzachten en we hebben dringend behoefte aan duurzamere en veerkrachtiger productiemodellen die zich kunnen aanpassen aan klimaatverandering. Kortom, we moeten onze hele relatie tot voedsel herzien, van hoe we het verbouwen tot hoe we het eten, opdat we niet zien dat onze koeien en auto's beter worden gevoed dan onze kinderen.
CIDSE streeft ernaar de olifant in de kamer bloot te leggen en beleidsmakers ertoe aan te zetten op een holistische manier op de crisis van onze tijd te reageren en ervoor te zorgen dat de mensenrechten op adequaat voedsel niet worden geschaad door economische belangen en winst. Vorig jaar hebben we ons voedsel- en landbouwwerk gefocust op de volatiliteit van de voedselprijzen. Later dit jaar zullen we een paper publiceren over de principes die moeten gelden voor het voedsel- en landbouwbeleid bij klimaatverandering. We zullen onze aanbevelingen presenteren op de 39th zitting van het VN-comité voor wereldvoedselzekerheid (oktober 2012) en tijdens de VN-klimaattop in Doha (november 2012) later dit jaar.