Is de uitkomst van Addis Abeba iets veranderd? Artikel door Jean Saldanha, CIDSE Senior beleidsadviseur, herfst 2015.
De Internationale conferentie over ontwikkelingsfinanciering, gehouden in juli in Addis Abeba, was de eerste van de drie internationale conferenties in 2015 die definiëren hoe de internationale gemeenschap van plan is samen te werken om de complexe en onderling verbonden uitdagingen van armoede, groeiende ongelijkheid, aantasting van het milieu en klimaatverandering aan te pakken. Helaas is de conferentie er niet in geslaagd een sterke geest van multilateralisme op te bouwen. De uitkomst van een gevaarlijk precedent voor wereldwijde onderhandelingen over ontwikkelingskwesties werd achter gesloten deuren besproken - in de zogenaamde "green-room" -stijl van onderhandelen die de handelsonderhandelingen in de Wereldhandelsorganisatie negatief heeft gemarkeerd. Het resultaat liet veel landen zich buitengesloten voelen van de laatste besprekingen van de Addis Ababa Actie Agenda (AAAA), terwijl anderen de onderhandelingen bekritiseerden als een teken van kwade trouw.
Afgezien van het politieke belang, werd verwacht dat de Addis Ababa-conferentie over ontwikkelingsfinanciering een sterke wereldwijde consensus zou opleveren over de financiering van duurzame ontwikkeling. Financiering is een cruciaal element binnen een pakket ondersteunende maatregelen, waaronder beleidscoherentie voor ontwikkeling, verantwoordingsplicht, sterke participatieve kaders, enz., Ter ondersteuning van de uitvoering van het Post-2015-kader en de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. Als een van haar hoofdprioriteiten voor de Addis Abeba-conferentie had de EU terecht de nadruk gelegd op de rol van binnenlandse financiering, met name via belastinginkomsten. Beleidsdeskundigen, maatschappelijke organisaties en regeringen over de hele wereld zijn het erover eens dat de wereldwijde governance van belastingregels en -overeenkomsten in dit opzicht een centraal obstakel blijft, met name voor landen die geen lid zijn van de OESO. Toch heeft de EU weinig gedaan ter ondersteuning van de laatste inspanningen die tijdens de conferentie zijn gedaan om een overeenkomst te bereiken om de ruimte voor internationale fiscale samenwerking te democratiseren door de huidige VN-deskundigencommissie voor internationale fiscale samenwerking op te waarderen tot een intergouvernementeel belastingorgaan. AAAA-taal over dit onderwerp is een slecht compromis dat de onevenwichtigheden van het huidige wereldwijde belastinggovernance-systeem niet zal veranderen.
Het wegwerken van ongelijkheid binnen en tussen landen is een hoofddoelstelling van de toekomstige wereldwijde agenda voor duurzame ontwikkeling. Lukrake regulering van financiële actoren en minimale controle over financiële markten hebben geleid tot meer ongelijkheid over de hele wereld. Er waren hoge verwachtingen dat de Addis Ababa-conferentie zou voortbouwen op de bestaande financiering voor ontwikkelingsagenda en de resultaten van de VN-conferentie over de wereldwijde financiële en economische crisis in 2009 om met een actieplan te komen om de zwakke punten van de wereld aan te pakken Financieel systeem. De AAAA heeft dit nagelaten en mist zelfs de kans om voor eens en voor altijd de tekortkomingen van het huidige ad-hoc regime voor overheidsschuldbestrijding aan te pakken. De behoefte aan mondiale institutionele en regelgevende kaders om acties op nationaal niveau en over de grenzen heen te ondersteunen om economische stabiliteit te bereiken en tegelijkertijd de inkomensongelijkheid te verminderen, blijft dus buiten beschouwing.
Een onderscheidend kenmerk van de AAAA is de focus op het gebruik van publiek geld om particuliere financiële stromen te benutten om ontwikkelingsdoelstellingen te realiseren. Hoewel de kwestie van de particuliere financiering die bijdraagt tot de ontwikkelingsresultaten ongetwijfeld belangrijk is, worden krachtige, verplichte regelgeving en verantwoordingsplicht van zowel publieke als particuliere actoren nog belangrijker. Toch zijn AAAA-taal over hoe de effecten van dergelijke financiële regelingen zullen worden gemonitord en concrete afspraken over de implementatie van sociale, economische, culturele en ecologische waarborgen om hun positieve impact te maximaliseren en bijbehorende risico's te verminderen verontrustend zwak en vaag.
Al met al heeft deze overeenkomst geen solide routekaart opgeleverd om de wereldwijde financiële, monetaire en handelsstelsels op koers te brengen ter ondersteuning van internationale inspanningen om de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling te bereiken.
Hoewel de AAAA beweert een "game-changer" te zijn, is de enige duidelijke verschuiving het privatiseren van de verantwoordelijkheid voor het bereiken van het toekomstige Post-2015-framework. De vraag is of deze verschuiving mogelijk of wenselijk is.
Wereldwijde solidariteit ondersteunen ter ondersteuning van rechtvaardige duurzame ontwikkeling wereldwijd en de financiering daarvan. Ondanks de beste intenties om de miljarden private financiering voor duurzame ontwikkeling te beëindigen, blijft het feit dat veel landen niet in staat zijn om de verplichtingen en verplichtingen in het nieuwe kader na te komen zonder voorspelbare stromen van officiële ontwikkelingshulp (ODA) die de hoogste normen voor effectiviteit van ontwikkeling. Aangezien de uitkomst van Addis Ababa geen duidelijk juridisch bindend tijdschema van vastleggingen voor het bereiken van ODA-doelstellingen opleverde, blijft de vraag hoeveel overheidsgeld zal worden vastgelegd om de succesvolle implementatie van het Post-2015-raamwerk te waarborgen.
Vooruitkijkend, de rol van het vervolgproces voor de financiering van ontwikkeling, gebouwd op de hele agenda, niet alleen de AAAA maar ook de Monterrey Consensus over ontwikkelingsfinanciering, de Verklaring van Doha over ontwikkelingsfinanciering en de resultaten van de VN-conferentie over de Wereldwijde economische en financiële crisis 2009 wordt nog belangrijker. Het potentieel van de overeenkomst inzake follow-up in de AAAA moet worden gemaximaliseerd. Er zijn veel onafgemaakte delen van de financiering voor ontwikkelingsagenda waaraan moet worden gewerkt - mogelijk zelfs na de levensduur van de Post-2015 SDG-agenda - op manieren die ervoor zorgen dat financiering wordt benut om bij te dragen aan de universele en progressieve realisatie van de mens. rechten, duurzame ontwikkeling en een billijke aanpak van de oorzaken en gevolgen van klimaatverandering.
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in 'Nieuw ontwikkelingsbeleid voor Europa - Meer doen, beter doen”Een discussienota gepubliceerd door Friends of Europe, Global Europe and Development Policy Forum, najaar
Contact: Jean Saldanha, Senior beleidsadviseur, CIDSE, saldanha (at) cidse.org