Terwijl COP23 in Bonn begint, zijn hier enkele verwachtingen voor de onderhandelingen en enkele hoogtepunten van de People's Climate Summit (3-7 november), waarin de kracht van de klimaatrechtvaardigheidsbewegingen van over de hele wereld wordt verzameld.
Zoals elk jaar is een hele reeks actoren - overheden, het maatschappelijk middenveld, bedrijven en bewegingen - bijeengekomen om te discussiëren over hoe collectief de klimaatverandering kan worden aangepakt. Deze keer laten ze zich leiden door het kader dat de Overeenkomst van Parijs heeft vastgesteld, twee jaar na de verzegeling en precies een jaar na de officiële inwerkingtreding. In de geest van dialoog of "Talanoa" - zoals ze zouden zeggen in de Stille Oceaan -, transparantie en inclusiviteit, zou de COP23 dit jaar verder elementen van de uitvoering van de overeenkomst moeten definiëren en de politieke wil kunnen opwekken om ambities en inspanningen om de nationaal bepaalde bijdragen (NDC's) te vergroten, te vergroten. ) om met name het doel te bereiken om de temperatuur onder de 1.5-drempel te houden en samenlevingen snel op weg te helpen naar een koolstofarme economie.
"We zitten allemaal in dezelfde kano"
Ondanks het koude winterse weer in Bonn heeft het Fijische voorzitterschap de kleur en warmte van de eilanden in de Stille Oceaan gebracht - een die zou kunnen vervagen als er niets wordt gedaan om de zeespiegelstijging te stoppen. In zijn openingsverklaring benadrukte premier Frank Bainimarama de onderlinge afhankelijkheid van onze acties en de gevolgen van wat komen gaat als we onze verantwoordelijkheden verwaarlozen. "We zitten allemaal in dezelfde kano" als het op klimaatverandering aankomt, herinnerde hij zich, en hij riep alle landen op tot dringende actie, aangezien de eilanden in de Stille Oceaan worstelen met een meer onzekere toekomst, omdat ze aan de frontlinie van klimaatverandering staan.
Om dergelijke besliste acties te bevorderen en nationale verplichtingen te versterken, zou de COP dit jaar de basis moeten leggen voor het Facilitative Dialogue-proces of "Talanoa Dialogue", dat gedurende 2018 zal plaatsvinden, om de collectieve vooruitgang bij het bereiken van de doelstellingen van de overeenkomst te beoordelen en ervoor te zorgen dat COP24 is succesvol. Er moet alomvattende vooruitgang worden geboekt om ervoor te zorgen dat landen hun ambities kunnen blijven waarmaken.
Dit jaar zijn ook grotere inspanningen nodig om moeilijkere kwesties zoals aanpassing en verlies en schade aan te pakken. COP23 zou inderdaad moeten dienen als voorbespreking van de acties die nodig zijn om ervoor te zorgen dat het aanpassingsfonds de Overeenkomst van Parijs zal dienen en de noodzaak van financiering voor verlies en schade zal erkennen.
In deze geest is een brede coalitie van maatschappelijke organisaties gestart met een evaluatie om opnieuw te bevestigen dat pre-2020-emissiereducties en financiële toezeggingen van landen ambitieus genoeg en billijk zijn. De CSO Equity Review herinnert eraan dat landen hun steentje moeten bijdragen om de doelstellingen van de overeenkomst te verwezenlijken en daarbij het principe van "gemeenschappelijke maar gedifferentieerde verantwoordelijkheden en gerespecteerde vermogens" ter harte moeten nemen. Om eerlijk te zijn, bij klimaatactie moet er altijd rekening mee worden gehouden dat er historisch gezien grotere uitstoters / vervuilers zijn geweest, en dat zij daarom een verantwoordelijkheid hebben die verder gaat dan de details van de onderhandelingen. Niettemin gezien de huidige klimaatcrisis allen landen moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de mondiale temperatuur de 1.5-graden niet overschrijdt. Het is een kwestie van rechtvaardigheid voor alle mensen om in waardigheid te leven en te gedijen! COP23 moet daarom niet aan deze eisen voldoen en de beloften nakomen die twee jaar geleden in Parijs zijn gedaan.
Klimaatrechtvaardigheid nu!
Vooruitlopend op de onderhandelingen, zijn burgers en bewegingen verzameld buiten de onderhandelingsruimten een unaniem roep om klimaatrechtvaardigheid tijdens de People's Climate Summit, waar nationale en wereldwijde bewegingen, lokale en internationale organisaties en netwerken, burgers van over de hele wereld samenkwamen gedurende 4 dagen om discussiëren en milieu- en sociale kwesties delen, terwijl duurzame en eerlijkere toekomst voor iedereen opnieuw wordt voorgesteld.
Een eerste schreeuw kwam van de menigte tijdens de Klimaatmars op zaterdag 4 november, met meer dan 20.000-deelnemers, een van de grootste in de Duitse geschiedenis. Een feestelijke sfeer verstoorde de meestal rustige straten van Bonn, waar activisten en burgers - jong en oud - aandrongen op snelle en duidelijke globale oplossingen van beleidsmakers, die pleitten voor een rechtvaardige overgang - een die rekening houdt met het welzijn van mensen en het behoud en respect van onze planeet.
Diversiteit was een belangrijk element op de top van de mensen, terwijl mensen met verschillende achtergronden en religies zich rond de tafel verzamelden, in workshops en paneldiscussies, in gangen en informele momenten. Bij de interreligieuze dialoog was afstoting van fossiele brandstoffen en hoe geloofsgemeenschappen een omschakeling naar een beter, veiliger en op hernieuwbaar systeem gebaseerd systeem kunnen ondersteunen een belangrijke discussie. Urgentie van actie werd benadrukt, omdat vertegenwoordigers van gemeenschappen, inheemse volkeren, boeren, jongeren en activisten hun getuigenissen deelden over de directe effecten van klimaatverandering en de vele beleidsmaatregelen en industriële modellen die worden aangeboden als "oplossingen", die vaak ongelijkheden verdiepen en natuurlijke plunderen middelen.
In de verschillende ruimtes hebben burgers gedebatteerd en gevraagd: hoe ziet een rechtvaardige overgang eruit en hoe ziet deze eruit? Wat zijn de principes die een dergelijke overgang zouden moeten sturen? Stemmen en verhalen kwamen samen en wezen erop dat een diepe transformatie moet plaatsvinden - op politiek, sociaal en cultureel niveau - de verandering van een systeem, in plaats van snelle, techno-fixes of valse oplossingen die de onderliggende oorzaken van de uitdagingen missen. De overgang naar een economie die wordt aangedreven door hernieuwbare energie en eerlijkere en duurzamere manieren om voedsel te produceren, mag niet de fouten repliceren van de huidige marktgebaseerde, industriële modellen die de waardigheid van mensen voor winst bedreigen en schenden, maar eerder participatie en macht geven aan mensen en gemeenschappen bij het organiseren van en beslissen over hun toekomst, het waarderen van hun eigen kennis en middelen van bestaan, het bevorderen van solidariteit en uitwisseling tussen volkeren.
Terwijl de onderhandelingen doorgaan, in de hoop dat beleidsmakers zich houden aan hun beloften en verantwoordelijkheden, blijven we mobiliseren, ondersteunen en pleiten voor een rechtvaardige overgang naar een duurzamere, leefbare toekomst. We geloven in de kracht van mensen die zich organiseren voor verandering, we geloven in de creativiteit en de solidariteit die wordt bevorderd door samen te werken en te brainstormen om de basis te leggen voor een wereld waarin mens en planeet kunnen gedijen.