Een blog van Josianne Gauthier, secretaris-generaal van CIDSE
Een paar dagen voor de 75e verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensen precies twee maanden nadat een nieuw hoofdstuk in het Israëlisch-Palestijnse conflict begon, beriep de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, zich op artikel 99 uit het Handvest van de Verenigde Naties – een zeer zelden gebruikte maatregel – om de aandacht van de Veiligheidsraad te vestigen op wat hij beschouwt als een ernstige bedreiging voor de wereldvrede: de aanhoudende militaire interventie door Israëlische troepen in Gaza.
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de staat Israël delen hetzelfde geboortejaar, een opmerkelijke tijd voor de mensheid en vrede, waardoor mensen veilig kunnen leven en beschermd worden door het internationaal recht.
Het volk van Israël lijdt ernstige pijn en hun families willen wanhopig graag herenigd worden met de gijzelaars die Hamas in Gaza vasthoudt. Honderden families blijven treuren om de verloren levens van 7 oktober en leven in angst en onzekerheid. Ondertussen worden de inwoners van Gaza geconfronteerd met een stijgend dodental, gedwongen ontheemding, dagelijkse bombardementen, inclusief geen toegang tot veilige schuilplaatsen, gebrek aan water, medische of humanitaire hulp, met toenemende ondervoeding en honger.
De aarde schreeuwt het uit diep in haar baarmoeder. Het land wordt verwoest en mensen worden opgeslokt in een spiraal van woede en geweld. Welke hoop hebben we voor de toekomst als we op deze weg doorgaan? We moeten collectief onze waardigheid en menselijkheid terugwinnen, en voorbijgaan aan het geweld, de wraak, de haat, de verschrikkingen, en terugkeren naar idealen en waarden van wederzijds respect, rechtvaardigheid, vrede, verzoening en genezing.
De recente oproep van de secretaris-generaal van de VN tot een staakt-het-vuren is een gedurfde zet. Sommigen hebben het bekritiseerd als een “nieuw moreel dieptepunt”. Dit roept de vraag op: Naar welke moraliteit verwijzen we als we allemaal mensen zijn en dezelfde bescherming en hetzelfde recht verdienen om in vrede te leven? Hoe kan het immoreel zijn om te vragen dat het leven veiliggesteld wordt? Kan gerechtigheid worden nagestreefd zonder nog meer doden? Kunnen we op zoek gaan naar iets groters, buiten onze beperkte verbeeldingskracht, voor een weg naar vrede?
Wanneer de mensenrechten en het humanitair recht niet langer de collectieve referenties voor ons allemaal zijn, zijn onze relaties met elkaar werkelijk diep gewond, zo niet verbroken. Hoe kunnen we elkaar weer zien en een eerste stap naar elkaar zetten? Dat kunnen we eenvoudigweg doen door te erkennen dat we tot zoveel meer in staat zijn, en dat we verantwoordelijkheden hebben jegens degenen die geen wapens in handen hebben. Zij moeten de eerste zijn waar we aan denken. Ze verdienen het om te leven.
In de woorden van paus Franciscus tijdens de COP28 op 3 decemberrd'Een wereld zonder gebed zal veel woorden spreken, maar verstoken van mededogen en tranen zal alleen leven van een materialisme gemaakt van geld en wapens."
Bovendien: "We kunnen voor onze ogen zien hoe oorlogen en conflicten het milieu schade toebrengen en naties verdelen, waardoor een gemeenschappelijke inzet voor het aanpakken van gedeelde problemen zoals de bescherming van de planeet wordt belemmerd. Een huis is alleen leefbaar als er binnenin een klimaat van vrede heerst. Zo is het ook met onze aarde, waarvan de bodem haar stem lijkt toe te voegen aan die van de kinderen en de armen die naar de hemel roepen en om vrede smeken!'.
Terwijl we de 75e verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vieren, moeten we allemaal onze stem verenigen en eisen voor een onmiddellijk staakt-het-vuren, de terugkeer van de gijzelaars en het openstellen van de grenzen voor humanitaire hulp als een eerste essentiële stap om enige waardigheid voor ons allemaal terug te winnen. . We kunnen geen stille getuigen zijn van deze morele ontvouwing en onze verantwoordelijkheden jegens elkaar als menselijke familie van ons afschudden.
Omslagafbeelding: Klimaatmars, Brussel, 3 december 2023. Krediet: CIDSE